Torbiel zawiązkowa przyczyną zatrzymania zęba 46

Omówienie i dyskusja

Zębem zatrzymanym nazywamy ząb, który po zakończeniu rozwoju i zamknięciu otworu wierzchołkowego pozostaje w kości, pomimo iż minął termin jego fizjologicznego wyrzynania. Może być zatrzymany całkowicie, i jest wówczas otoczony tkanką kostną ze wszystkich stron, bądź częściowo, gdy fragment powierzchni zęba jest wolny od kości (1, 2). W opisywanym przez nas przypadku ząb 46 nie był widoczny w jamie ustnej, jego zatrzymanie było całkowite.

Częstość występowania zębów zatrzymanych waha się od 0,9 do 4,3% (3). Dotyczy najczęściej trzecich zębów trzonowych w szczęce i w żuchwie, co tłumaczy się ich późnym terminem wyrzynania i brakiem miejsca w łuku. Nieco rzadziej retencji w kości ulegają kły, następnie siekacze i zęby przedtrzonowe. Należy tu podkreślić znaczenie miejscowej przyczyny powstawania tego zaburzenia, czyli przetrwałe zęby mleczne. Powyższe problemy nie dotyczą natomiast pierwszych i drugich zębów trzonowych, które ulegają zatrzymaniu najrzadziej spośród wszystkich grup zębów na tle innych przyczyn niż wyżej wymienione. Do tej grupy zalicza się opisywany przez nas pacjent.

Torbiele zawiązkowe rozwijają się najczęściej dookoła zatrzymanego zęba wskutek przemiany nabłonka szkliwnego, co obserwowano u leczonego przez nas chłopca. Natomiast ząb w stosunku do ściany torbieli położony był w ten sposób, że korona objęta mieszkiem na wysokości szyjki wystawała do jamy, zaś korzeń ułożony był pozatorebkowo i tkwił w kości, unaczyniony i unerwiony, jak każdy prawidłowy ząb.

Zatrzymanie zęba na skutek torbieli związkowej jest tematem wielu doniesień (2-7). Torbiel jest drugą co do częstości występowania w jamie ustnej i z reguły towarzyszy zębom zatrzymanym. Asián-González i wsp. (4) oraz Narang (5) ...