Trudności w opracowaniu systemu kanałów korzeniowych w trakcie pierwotnego leczenia endodontycznego – przegląd piśmiennictwa z uwzględnieniem przykładów sytuacji klinicznych z praktyki stomatologicznej

Kolejną trudność w pierwotnym leczeniu endodontycznym stanowią kanały zobliterowane.

Zwapnienie kanałów korzeniowych stanowi znaczną trudność w prawidłowym przeprowadzeniu zabiegu. Nie należy przeprowadzać leczenia jedynie ze względu na obliterację, ale należy je wykonać w przypadku istnienia zmian okołowierzchołkowych (17). Zwapnienia mogą występować jako zębiniaki lub obliteracja kanału. Do zwapnień może dojść w wyniku urazów lub działania czynników przewlekłych – zapaleń miazgi czy zgryzu urazowego (7).

Zębiniaki można podzielić na prawdziwe i rzekome. Te drugie są częściej spotykane i nie powstają z zębiny, tylko składają się z obumarłych i zwapniałych komórek. Najczęściej występują w części koronowej. Natomiast zębiniaki prawdziwe zawierają w swoim składzie zębinę i występują głównie w części korzeniowej. W zależności od położenia możemy wyróżnić:

• zębiniaki śródzębinowe – całkowicie otoczone przez zębinę,
• zębiniaki przyścienne – częściowo zrośnięte ze ścianą,
• zębiniaki wolne – w całości otoczone przez miazgę zęba (ryc. 8) (5).

Przed opracowaniem kanałów korzeniowych należy usunąć zębiniaki. Narzędziami polecanymi do ich usunięcia są końcówki ultradźwiękowe, którymi należy pracować po obwodzie zębiniaka. Można stosować związki chelatujące, ale należy zachować ostrożność, gdyż zwiększają ryzyko perforacji.

Leczenie zębów z zobliterowanymi kanałami jest zabiegiem czasochłonnym, wymagającym dużo cierpliwości i znajomości anatomii systemów kanałowych poszczególnych zębów. Znalezienie ujść może ułatwić użycie mikroskopu zabiegowego lub wybarwienie dna komory błękitem metylenowym. Można też zrobić test „bąbelków”, czy „szampana”, który wykonuje się przy użyciu m...