Uproszczona metoda cyfrowa wykorzystana w leczeniu pacjentki po okresie pokwitania z wadą zgryzu klasy III i obustronnym zgryzem krzyżowym

Wyniki leczenia

Całkowity czas trwania leczenia wyniósł około 18 miesięcy. Obustronny zgryz krzyżowy został całkowicie skorygowany za pomocą ekspansji szkieletowej. Analiza nałożonych obrazów CBCT przed leczeniem i po nim (fot. 10) ukazuje rzeczywistą ekspansję szkieletową z minimalnym wpływem na elementy zębowe. Pacjentka zakończyła leczenie z prawidłową relacją zębów trzonowych i kłów oraz doskonałym dopasowaniem łuków zębowych. Dane cefalometryczne (fot. 11 i tab. 2) wskazują na wzrost w wymiarze pionowym (SN/Ans-Pns z 11,2° do 6,7°; Ans-Pns/Go-Gn z 17,5° do 21,3°), ale przede wszystkim na doskonałą kompensację zębową ze zwiększeniem przechylenia siekaczy dolnych, normalizacją ustawienia siekaczy górnych oraz zmniejszeniem kąta międzysiecznego (z 147° do 138,9°). U pacjentki doszło do niewielkiego zmniejszenia nagryzu poziomego wskutek zwiększonego wskaźnika Boltona w odcinkach bocznych, które są zmniejszone, a profil nie zmienił się w wyniku leczenia (fot. 12 i 13). Końcowy ortopantomogram wykazał dobrą równoległość korzeni (fot. 14). Na modelach wirtualnych można stwierdzić idealne zazębianie się obu łuków zębowych (fot. 15). Z myślą o dalszej poprawie estetyki, pacjentce doradzono zabieg plastyki bródki, który przyczyniłby się do zauważalnego zmniejszenia wystającej bródki, dając bardziej harmonijny profil. Niestety pacjentka nie zaakceptowała tej propozycji.