Uszczelniacze w profilaktyce próchnicy

Próchnica powierzchni żujących związana jest z budową anatomiczną bruzd, która sprzyja wnikaniu i zaleganiu węglowodanów i bakterii. Ponadto budowa anatomiczna bruzd utrudnia diagnostykę wczesnych zmian próchnicowych (kształt bruzd – podział wg Nagano: V – lejkowate, 34%; U – szerokie, 14%; I – szczelinowate, 19%; IK – klepsydrowate, 26%; Y odwrócone – nieregularne, 7%). Miejsca te nie są dostępne dla włosia szczoteczki, w wyniku czego miejscowo stosowane preparaty fluoru nie zapewniają właściwej ochrony warstwie szkliwa na stokach bruzd i nie powodują remineralizacji początkowych zmian próchnicowych. Dlatego też nie można zapobiec próchnicy bruzd poprzez przestrzeganie prawidłowej higieny, racjonalnej diety oraz stosowania fluoryzacji kontaktowej (7, 8).

W badaniach krajowych „Monitoringu Zdrowia Jamy Ustnej” odnotowano w 2011 roku 0,4% założonych laków na zębach mlecznych wśród pięciolatków oraz w zębach stałych – 0,6%. U starszych dzieci (siedmioletnich) odnotowano występowanie laków u 1,7% w zębach mlecznych oraz 16,4% w zębach stałych (1, 2, 4, 9).

Kryteria kwalifikacyjne do zabiegu lakowania są następujące: stan bruzdy, morfologia sprzyjająca retencji płytki i utrudniająca oczyszczanie, ryzyko próchnicy u pacjenta (osoby z wysokim ryzykiem próchnicy), czas, jaki upłynął od wyrznięcia zęba (najbardziej skuteczne jest uszczelnianie bruzdy do 6. miesiąca od ukazania się w jamie ustnej). Czasowym przeciwwskazaniem może być obecność próchnicy na powierzchni stycznej zęba) (4).

W profilaktyce próchnicy powierzchni żujących najkorzystniejsze mogą być lakowanie bruzd oraz poszerzone lak...