Wirusowe zapalenie wątroby – pacjent z HAV, HBV, HCV, HDV i HEV w gabinecie stomatologicznym

HCV

Wirus ten przenosi się pozajelitowo podczas procesu przetaczania krwi i produktów krwiopochodnych, a także w trakcie zabiegów medycznych, które naruszają ciągłość tkanek oraz podczas hemodializ. Wirus szerzy się także w grupie narkomanów, którzy pobierają narkotyki drogą dożylną. Kolejną możliwością zakażenia jest transmisja seksualna. Bardzo rzadko zdarzają się zakażenia perinatalne (1).

Zakażenia następują poprzez kontakt z krwią i jej pochodnymi poprzez niejałowe narzędzia medyczne, sprzęty niemedyczne (maszynka do golenia, szczoteczka do zębów!), przeszczepione narządy oraz przez hemodializę (2).

Szacuje się, że w Polsce odsetek nosicieli wirusa typu C jest bliski nosicielstwa HBsAg. Zakażenia są obserwowane częściej u osób starszych, które miały w przeszłości przeprowadzane zabiegi medyczne. Choroba przechodzi w stan przewlekły u 55-85% pacjentów, u których trwa dłużej niż 6 miesięcy (1).

W latach 2014 i 2015 w Polsce rozpoznano odpowiednio 3551 przypadków i 4282 przypadki zachorowań na HCV. Szacuje się, że 60-90% zakażeń jest związanych z hospitalizacją lub leczeniem ambulatoryjnym (2).

Wykrycie zachorowania na HCV należy niezwłocznie zgłosić do stacji sanitarno-epidemiologicznej (2).

Jako leczenie farmakologiczne zaleca się monoterapię interferonami naturalnymi, rekombinowanymi oraz pegylowanymi, a jego skuteczność sięga 90% (2).

Zapobieganie WZW typu B pokrywa się z zapobieganiem HCV (1).