Wpływ rehabilitacji dentystycznej na jakość życia i samopoczucie pacjenta

Określenie czynnika motywującego pacjenta, powiązane z jak najdokładniejszą oceną osobowości, stanowi podstawę planowania udanego leczenia, efektem którego ma być zadowolenie pacjenta (3). Należy być wrażliwym na subtelne sugestie pacjenta. Zazwyczaj pacjenci postrzegają dentystę jako osobę posiadającą określoną władzę (paternalizm medyczny) i trudno jest im przed kimś takim swobodnie wyrazić swoje wątpliwości (4).

Podstawowe informacje należy uzyskać od pacjenta tuż po jego przyjściu do gabinetu. Personel pomocniczy tworzy atmosferę, we właściwy sposób prosząc pacjenta o podanie podstawowych informacji. Wiele można się dowiedzieć, obserwując pacjenta, a także z pytań pozostawionych przez niego bez odpowiedzi.

Należy ponadto osądzić, czy pacjent jest zdolny do nawiązania stosunków opartych na wzajemnym zaufaniu. Kiedy pacjent jest podejrzliwy, reaguje nerwowo na każdą sugestię, zadaje przesadnie dużo pytań, może to znaczyć, że lekarz nie będzie w stanie pozyskać jego zaufania.

Cechy pomagające wzbudzić zaufanie:

• ścisłe wczucie się w sytuację pacjenta – wymaga to wrażliwości na oczekiwania pacjenta i zdolności do okazywania mu zainteresowania oraz zaakceptowania go jako indywidualnej jednostki,
• bezinteresowna serdeczność, oparta na bezwarunkowej akceptacji pacjenta,
• bezpretensjonalność, która zakłada otwartość i spontaniczność ze strony dentysty.

Bardzo wcześnie należy podjąć wysiłki zmierzające do zaangażowania pacjenta w proces podejmowania decyzji. Pacjent powinien być aktywnym uczestnikiem w kolejnych etapach leczenia w możliwie największym stopniu. Co niezwykle istotne – już na początku leczenia pacjent powinien być poinformowany o potrzebie kontynuacji sa...