Wprowadzenie zatrzymanego kła górnego do łuku zębowego – opis przypadku

Opis przypadku

2 marca 2016 roku zgłosił się do naszej poradni 15-letni pacjent skierowany z poradni stomatologicznej w celu leczenia ortodontycznego z powodu zatrzymanego zęba 23. Wywiad nie wskazywał na żadną z ogólnoustrojowych przyczyn jego zatrzymania. Pacjent był ogólnie zdrowy, nie występowały u niego zaburzenia hormonalne ani braki witaminowe, u nikogo z rodziny nie występował podobny problem. Rozpoznanie potwierdzono zdjęciem pantomograficznym. Wykonano również zdjęcie cefalometryczne boczne oraz stożkową tomografię komputerową okolicy zatrzymanego zęba. Ząb był ustawiony po stronie przedsionkowej części zębodołowej szczęki w mezjoinklinacji, w nieznacznej mezjorotacji. Wykonane zdjęcia rentgenowskie nie uwidoczniły miejscowych zaburzeń w postaci torbieli czy guzów będących częstą przyczyną retencji zębów stałych. Sąsiednie zęby stałe nie miały na sobie śladów uszkodzeń.

Na podstawie analizy modeli i zdjęć postawiono ostateczne rozpoznanie (fot. 1-13):

• zatrzymanie zęba 23,
• wielopoziomowa płaszczyzna łuku zębowego górnego i dolnego ze znacznie pogłębioną krzywą Spee (3,5-4,0 mm),
• zwężenie łuku zębowego górnego i dolnego ze stłoczeniem siekaczy dolnych i górnych oraz z częściowym brakiem miejsca dla dolnych kłów,
• patologiczne starcie brzegów siecznych dolnych siekaczy.

Zdecydowano o leczeniu metodą ekstruzji ortodontycznej po uprzednim odtworzeniu miejsca w łuku. Plan leczenia obejmował uszeregowanie zębów w łuku dolnym za pomocą aparatu stałego cienkołukowego, odtworzenie – przy zastosowaniu górnego aparatu – miejsca dla zatrzy...