Postępowanie z wrodzonym brakiem bocznych zębów siecznych w szczęce – otwierać czy zamykać przestrzeń?

Badanie wewnątrzustne wykazało kompensacyjne rozsunięcie przyśrodkowych zębów siecznych z mezjalizacją segmentu bocznego szczęki po stronie prawej. Linia pośrodkowa górna pokrywała się z brzegiem mezjalnym lewego przyśrodkowego zęba siecznego, a dolna była przesunięta około 3,5 mm w prawo. Występowało zaguzkowanie w klasie II po prawej oraz klasie I po lewej stronie. Ponadto stwierdzono odwrotne zachodzenie pierwszego zęba trzonowego oraz zgryz prosty drugiego zęba trzonowego po prawej stronie. Wyrzynanie drugiego zęba trzonowego w szczęce po lewej i w żuchwie po prawej stronie było opóźnione. Przy przywodzeniu żuchwy występował przedwczesny kontakt na przedsionkowo pochylonym lewym pierwszym zębie trzonowym szczęki z następczym przemieszczeniem żuchwy w prawą stronę (ryc. 4-8). Analizie poddano modele, zdjęcia rentgenowskie (pantomogram i zdjęcie cefalometryczne w projekcji bocznej głowy) oraz fotografie wewnątrz- i zewnątrzustne. Analiza modeli ujawniła 9,5 mm nadmiaru miejsca w łuku zębowym górnym, a także rotację dośrodkową pierwszych i drugich zębów trzonowych w szczęce oraz lewego pierwszego zęba trzonowego w żuchwie. Nagryz poziomy i pionowy były w normie. Odnosząc się do wskaźnika Boltona dla sześciu przednich zębów, oszacowano, że boczne zęby sieczne powinny mieć szerokość 6,6 mm. Wspomnianą ocenę zębów siecznych można wyliczyć również ze złotej proporcji, wg której widoczna en face szerokość bocznego zęba siecznego powinna wynosić 61,8% widocznej z przodu szerokości przyśrodkowego zęba siecznego. Ograniczeniem takiej analizy jest fakt, że nie są to wartości rzeczywiste [12].

Analiza cefalometryczna wykazała I klasę szkieletową z ortognatycznym typem twarzy, powiększonym kątem nosowo-wargowym, niskokątową relacją podstaw oraz zmniejszoną przednią wysokością twarzy. Górne zęby sieczne były nieznacznie wychylone (tab. 1).