Postępowanie kliniczne w przypadku wrodzonego braku dwóch siekaczy żuchwy

Doprzedni ruch kłów w celu zamknięcia przestrzeni może narazić je na ryzyko powikłań ze strony przyzębia z powodu rozbieżności między szerokością kości wyrostka zębodołowego a rozmiarem korzenia kła. Ponadto zwykle stwierdza się wczesne przesunięcie mezjalne kłów w okolicę siekaczy, co skutkuje dobrze rozwiniętą strukturą kości wyrostka zębodołowego [23, 26]. Zgodnie z piśmiennictwem należy wskazać, że zamknięcie przestrzeni przez doprzednie przesunięcie zębów tylnych i zastąpienie kłami wrodzonego braku siekaczy bocznych jest i było uznawane za akceptowalny kompromis [19]. Ten wybór terapeutyczny z estetycznego i funkcjonalnego punktu widzenia może być najbardziej zachowawczą metodą, dającą lepszy efekt estetyczny. Niedostatek kości w przednim odcinku żuchwy [27] mógłby doprowadzić do powstania zaburzeń w późniejszym życiu pacjenta. U omawianej pacjentki, biorąc pod uwagę młody wiek, takie leczenie było zatem pożądane w celu zmniejszenia wspomnianego powyżej ryzyka i całkowitych kosztówleczenia. Ograniczenia niniejszej pracy wynikają zasadniczo z faktu, że jest to opis przypadku. Literatura przedmiotu, jeśli chodzi o agenezję zębów siecznych, jest uboga i mało szczegółowa. Toteż artykuł nie ma precyzyjnej struktury, lecz po prostu chce pokazać, jak można skutecznie leczyć przypadek agenezji dwóch siekaczy dolnych.

Wnioski

Chociaż przypadki obustronnej agenezji siekaczy żuchwy są stosunkowo rzadkie, postępowanie kliniczne w tej chorobie zawsze wymaga dokładnego rozpoznania i planowania leczenia; ponadto przypadek każdego pacjenta musi być rozpatrywany indywidualnie. W oparciu o przypadek przedstawiony w niniejszej pracy można wnioskować, że zamknięcie przestrzeni z zastąpieniem brakujących siekaczy kłami można uznać nie tylko za akceptowalny kompromis kliniczny, ale także za skuteczne podejści...