Wspomagające działanie laserów w terapii miniimplantami ortodontycznymi

Po wprowadzeniu miniimplantu reakcja zapalna może wywołać procesy biologiczne związane z przebudową kości i gojeniem się tkanek miękkich. Uwalniają się cytokiny, takie jak IL-6 i IL-8, które są odpowiedzialne za rekrutację i aktywację neutrofili oraz innych komórek podczas zapalenia i procesu gojenia wokół implantu (13). Cytokiny te regulują resorpcję kości wyrostka zębodołowego podczas przemieszczenia zębów we wczesnym etapie odpowiedzi zapalnej. Biorą również udział w degradacji macierzy zewnątrzkomórkowej i są uwalniane na późniejszych etapach w stanach zapalnych dziąseł (14). Ocenę wpływu LLLT na natychmiastową odpowiedź zapalną badali Mario S. Yanaguizawa i wsp. Porównali szczelinowy poziom IL-6 w okolicy miniimplantu i IL-8 w pierwszych trzech dniach po implantacji z poziomem w zdrowym zębie. W powyższym badaniu wzięło udział dziesięciu pacjentów z wszczepionymi dwustronnie miniimplantami, nieaktywowanymi ortodontycznie i nieobciążonymi. Po stronie prawej zastosowano bezkontaktowo laser diodowy o długości fali 660 nm i mocy 40 mW przez 60 sekund, o całkowitej energii 2,4 J, natychmiast, 24 i 48 godzin po implantacji. Po lewej stronie grupa nienapromieniowana stanowiła grupę kontrolną. Z grup tych pobierano płyn szczelinowy okołowszczepowy (PGF), a z grupy negatywnej (z okolicy górnego pierwszego przedtrzonowca) – płyn dziąsłowy (GCF). Pobieranie próbek PGF/GCF jest przydatną, nieinwazyjną oraz łatwą w zastosowaniu metodą badania zmian zapalnych. Wyniki badania wskazały znaczący wpływ LLLT na modulację stanu zapalnego w porównaniu z grupą kontrolną, w której nie wykorzystano lasera. W obydwu przypadkach zaobserwowano wzrost poziomu interleukiny. Po 24 h wartości IL-8 i ilość płynu szczelinowego okołowszczepowego (PGF) dla próby nienapromieniowanej były istotnie wyższe niż dla próby z laserem i próby negatywnej. Odwrotnie było w przypadku poziomu IL-6, gdzie wyższe wartości po jednym dniu dotyczyły grupy napromieniowanej. Po 48 i 72...