Urazowe wtłoczenia zębów stałych i mlecznych

Zęby stałe

 Postępowanie we wtłoczeniu zębów stałych przedsta­wiono na ryc. 1. Na podstawie badań retrospektyw­nych ustalono, że rokowanie oraz algorytm leczniczy w intruzji zębów stałych zależą zasadniczo od dwóch czynników:

1) dojrzałości zęba (stopnia rozwoju korzenia),

2) wielkości wtłoczenia (9).

Postępowanie w intruzji zębów stałych może być trojakie:

1) obserwacja – oczekiwanie na samoistną reerupcję (tzw. repozycja pasywna),

2) repozycja ortodontyczna (wspomagana siłami orto­dontycznymi),

3) repozycja chirurgiczna (1-4).

Samoistna repozycja

Samoistnego powrotu zęba do właściwej pozycji moż­na oczekiwać głównie w zębach z niezakończonym rozwojem korzenia, o ile wtłoczenie jest nie większe niż 7 mm (1); wytyczne BSPD dopuszczają obserwację w tych przypadkach (4). Postępowanie to można zasto­sować w razie niewielkiego wtłoczenia zęba stałego z za­kończonym rozwojem korzenia, tj. do 3 mm, szczególnie gdy pacjent ma poniżej 17 lat (8). Całkowita reerupcja zęba może trwać ok. 2-14 miesięcy (średnio 6 miesięcy). Aby ułatwić pasywną reerupcję, niektórzy autorzy (5) oraz wytyczne AAE (4) zalecają podczas pierwszej wizyty deli­katne zwichnięcie zęba kleszczami w celu odklinowania z kości. Jeśli jednak po 2-4 tygodniach ząb będzie na tym samym poziomie, to przyjmuje się, że rozpoczyna się już proces resorpcji wymiennej (1-5). W obawie przed po­wstaniem ankylozy należy rozpocząć repozycję aktywną: ortodontyczną lub chirurgiczną. W sytuacji g...