Wybrane techniki opracowywania zmian próchnicowych u dzieci – przegląd piśmiennictwa

Metoda chemomechaniczna CMCR (Chemomechanical Caries Removal)

Polega ona na rozmiękczeniu zniszczonej przez próchnicę zębiny żelem Carisolv, a następnie jej ręcznym usunięciu. Materiał ten złożony jest z trzech aminokwasów: lizyny, leucyny i kwasu glutaminowego, które łączą się z podchlorynem sodu i powstają N-monochloroaminokwasy. W ten sposób chlor jest lekko związany i może reagować z siatką kolagenową z odsłoniętymi wiązaniami wodorowymi (z hydroksyproliny powstaje kwas 2-pyrolokarboksylowy). Związki te degradują więc tylko zdemineralizowany kolagen. Żel działa tym sposobem selektywnie tylko na rozmiękczoną zębinę, nie uszkadzając zdrowej tkanki. Brak jest doniesień o negatywnym wpływie na miazgę (Young C., Bongenhielm U.: „J Dent”, 2001, 29 (4), 275-281).

Po zastosowaniu preparatu powierzchnia opracowanej zębiny pozbawiona jest warstwy mazistej, ma nieregularną budowę oraz odsłonięte kanaliki, co sprawia, że bardzo dobrze łączy się z materiałem wypełniającym. Należy pamiętać, że żel nie działa na szkliwo, dlatego trzeba je opracować konwencjonalną techniką. Preparat występuje pod postacią dwukomorowej strzykawki z odpowiednimi końcówkami mieszającymi typu Multimix. Po 30 sekundach działania na zmiękczoną tkankę zostaje ona usunięta specjalnymi narzędziami ręcznymi. Występują również specjalnie dedykowane bezprzewodowe motory sterowane mikroprocesorem (np. EndoProphyCaries) i specjalne wiertła do opracowania ubytku. Możliwa jest również praca bez koferdamu (według badań Wannerberg A., Stirling C., Köhler B. – 4. połączony kongres CED/NOE Warszawa, sierpień 2000) – nie wykazano ujemnego wpływu na tkanki miękkie.

Metoda kinetyczna (abrazja powietrzna)

Zalecana jest do opracowywania małych ubytków ...