Wykorzystanie implantów protetycznych w leczeniu pacjentki z wadą zgryzu, chorobą przyzębia i brakami zębowymi

W 13. miesiącu leczenia rozpoczęto retrakcję przedniego odcinka w górnym łuku. W tym celu wprowadzono przedsionkowo dwa miniimplanty (3M Unitek Temporary Anchorage Device System) o długości 6 mm dystalnie w stosunku do zębów 15 i 25. Miniśruby obciążono natychmiastowo za pomocą łańcuszków rozpiętych do haczyków za zamkami na siekaczach bocznych. Jednocześnie dowiązano zamki na zębach 15 i 25 do miniśrub ligaturą stalową, stabilizując pionowy wymiar w odcinku bocznym i zapobiegając rotacji górnej płaszczyzny zgryzowej. W łuku dolnym kontynuowane jest wyrównywanie dolnej płaszczyzny zgryzowej oraz zamykanie szpar. Ryciny 5a-f (s. 45) przedstawiają sytuację po upływie półtora roku od rozpoczęcia leczenia. Retrakcja zębów górnych jest prawie zakończona, a szpary w obu łukach są zamknięte, nadal trwa odtwarzanie miejsca w okolicy 44.

Po upływie następnych 5 miesięcy (w 23. miesiącu leczenia) wprowadzono implant w okolicy 44 oraz włączono do aparatu ząb 37 w celu jego intruzji. Sytuację zwarciową po 2 latach leczenia ilustrują ryciny 6a-f (s. 46), na których można zauważyć wyrównaną już dolną płaszczyznę zgryzową i dopasowane do siebie łuki zębowe.

Po ostatnich korektach, po następnych 3 miesiącach (27. miesiąc leczenia), aparaty ściągnięto. Fotografie zewnątrzustne przedstawiające pacjentkę po demontażu aparatów stałych oraz warunki zgryzowe ilustrują ryciny 7a-c (s. 47) oraz 7d-i (s. 47). Końcowy pantomogram i cefalogram wraz z analizą przedstawiają ryciny 8a i b. Wybrane parametry cefalometryczne po zakończonym leczeniu przedstawiono w tabeli 2. Nałożone obrysy cefalometryczne przed leczeniem i po nim ilustrują ryciny 9a i b. Uzyskano czynnościowo zbalansowaną okluzję. Uwagę zwraca również bardziej harmonijny profil i lepsza równowaga mięśniowa (m. bródkowy).

W celu retencji zastos...