Zastosowanie fotobiomodulacji laserowej przy zabiegach z zakresu chirurgii śluzówkowo-dziąsłowej – opis przypadku

Efekty pierwotne stanowią punkt wyjścia dla efektów wtórnych (zachodzących w tkankach okolicznych), czyli działania przeciwbólowego, przeciwzapalnego i biostymulacyjnego. W efekcie ich działania na poziomie tkankowym dochodzi do poprawy mikrokrążenia (lepsze dotlenienie i odżywienie tkanek) poprzez rozszerzenie naczyń krwionośnych (tym samym przyspieszenia resorpcji obrzęków) oraz pobudzenia angiogenezy i waskularyzacji, przyśpieszenia i zwiększenia proliferacji, keratynocytów, fibroblastów i osteoblastów oraz wzrostu produkcji kolagenu (co przede wszystkim wpływa na procesy ziarninowania i gojenia ran). Dodatkowym zyskiem jest tzw. immunomodulacyjny efekt laseroterapii, która wpływa na produkcję protein obronnych (interferonu, lizozymu), zwiększa liczbę i aktywność limfocytów T, pobudza aktywność monocytów, makrofagów i neutrofilii, a także uwalnianie miejscowych czynników wzrostu oraz okresowo zwiększa poziom przeciwciał (4-8).

Liczne prace oryginalne i kazuistyczne pokazują wszechstronne zastosowanie fotobiomodulacji w stomatologii, zarówno w formie monoterapii, jak i terapii uzupełniającej leczenie podstawowe. Laseroterapia istotnie poprawia efekty terapeutyczne zabiegów (działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwobrzękowe), zmniejsza ryzyko infekcji (działanie immunostymulujące), przyśpiesza procesy regeneracyjne w uszkodzonych tkankach (działanie biomodulacyjne), a tym samym zwiększa komfort życia pacjenta w fazie pooperacyjnej i/lub leczniczej (5, 6).

W pracy omówiono przypadek leczenia z zakresu chirurgii śluzówkowo-dziąsłowej wraz z zastosowaniem LLLT.

Opis przypadku

<...