Zastosowanie masy bogatopłytkowej w zabiegu implantacji u pacjenta z nieprawidłowościami obrazu krwi – opis przypadku

Omówienie

Odbudowa pojedynczego braku zębowego jest standardowym i przewidywalnym sposobem leczenia, wiążącym się z wysokim odsetkiem sukcesu terapeutycznego u większości pacjentów. Schorzenia hematologiczne stanowią względne przeciwwskazanie do implantacji, gdyż mogą zaburzać prawidłowe etapy leczenia i pogarszać wyniki leczenia zabiegowego (5). Szczególne zalecenia u tych pacjentów dotyczą kontroli krwawienia w okresie około- i pooperacyjnym w celu uzyskania osteointegracji i długoczasowego utrzymania wszczepu (8, 9). Dodatkowo u pacjentów tych występuje zwiększone ryzyko zapalenia okołowszczepowego (11).

Nie ma określonych strategii postępowania u pacjentów z hipoplazją szpiku kostnego, jednakże udowodnione jest działanie PRP na dynamikę procesu gojenia (1, 4). Należy mieć na uwadze, że w jamie ustnej istnieją specyficzne warunki – rana pozabiegowa jest zagrożona zakażeniem i istnieje duże ryzyko naruszenia szwów przez ruchy warg, języka, policzka oraz pokarm. Ma także miejsce wyścig tkanek – nabłonkowej i łącznotkankowej. Wobec powyższych przyspieszenie procesu regeneracji może mieć kluczowe znaczenie dla osiągnięcia sukcesu klinicznego, w szczególności u pacjentów z niedoborem wszystkich prawidłowych elementów morfotycznych krwi.

Skoncentrowanie fibryny, PDGF, TGF i IGF w masie płytkowej może predysponować do szybszego wytworzenia skrzepu, przyspieszać różnicowanie niezróżnicowanych komórek progenitorowych w kierunku linii tkankotwórczej, jak również powstrzymywać komórki nabłonka przed przedwczesnym wrastaniem w głąb rany pozabiegowej (4). Obecność leukocytów zapewnia zwiększoną zawartość mediatorów przeciwzapalnych i sprz...