Zastosowanie nakładek w celu zlikwidowania rozbieżności linii pośrodkowej oraz stłoczenia/szparowatości

Podczas wspomnianego tygodnia zęby zostały wybielone, jednak nie osiągnęły ostatecznego pożądanego odcienia. Pacjentkę poinformowano, że ząb UL2 wymaga dalszego wewnętrznego wybielania, do którego można wrócić, gdy przestanie karmić piersią.

Zakończenie 1. fazy leczenia: do tej pory pacjentka odniosła korzyść w postaci lepszego wyrównania zębów, czego efektem jest zniwelowanie przerwy pomiędzy dolnymi siekaczami przyśrodkowymi i eliminacja stłoczenia zębów górnych. Zaplanowano korektę końcową z IPR.

Drugi etap leczenia (korekta końcowa)

Na początku tego etapu pacjentka wyraziła obawę związaną z faktem, że po zakończeniu pierwszej fazy leczenia krótszy ząb UL2 jest znacznie bardziej widoczny na tle pozostałych. Zapytała, czy możliwa jest jego odbudowa przed korektą końcową.

Pacjentka nie sprzeciwiła się konieczności wymiany odbudowy kompozytowej w późniejszym terminie, więc założyliśmy uzupełnienie kompozytowe na UL2 przed rozpoczęciem korekty końcowej.

Korekta końcowa wymagała tylko 9 nakładek na łuk dolny i IPR w celu eliminacji szpary pomiędzy dolnymi siekaczami. Nakładki zmieniano co 7 dni, a przebieg kliniczny był zgodny z prognozami oprogramowania.

Przedyskutowaliśmy ryzyko związane z koniecznością wymiany odbudowy po zakończeniu leczenia wynikające z dwóch przyczyn:

1. Nieukończone wybielanie zębów, które wymaga kolejnych 16-18 miesięcy leczenia po zakończeniu karmienia piersią. Pacjentka nie chciała czekać tak długo.
2. Kształt zęba może wymagać modyfikacji po wyprostowaniu zębów.