Czy każdy ząb można uratować? Zastosowanie technik stomatologii adhezyjnej w rekonstrukcji zębów po leczeniu endodontycznym – przypadek kliniczny

Opis przypadku

Do gabinetu stomatologicznego została skierowana pacjentka w wieku 30 lat, w celu ponownego leczenia kanałowego drugiego przedtrzonowca górnego po stronie lewej. Był on leczony pierwotnie 8 lat temu, jednak ze względu na dolegliwości bólowe oraz zdiagnozowanie zmiany w tkankach okołowierzchołkowych podjęto decyzję o ponownej rewizji systemu kanałowego. Przed przystąpieniem do leczenia przeprowadzono pogłębioną diagnostykę radiologiczną obejmującą zdjęcia przylegające, a następnie w celu dokładniejszej oceny – CBCT. Rozpoczęto od zniesienia cienkich ścian, niosących ryzyko złamania oraz wykonania tzw. odbudowy przedendodontycznej (pre-endodontic build-up), co umożliwiło izolację za pomocą koferdamu (fot. 1). Następie przeprowadzono pełne leczenie kanałowe obejmujące usunięcie materiału wypełniającego dwa kanały typu II wg Vertucciego. Instrumentację prowadzono narzędziami systemu Fanta do rozmiaru 35.04, na długości roboczej 20 mm (w obu kanałach) (fot. 2). Obficie płukano 5,25-proc. podchlorynem sodu, który aktywowano ultradźwiękami i 40-proc. kwasem cytrynowym. Obturację systemu kanałowego przeprowadzono za pomocą gutaperki i uszczelniacza AH Plus metodą płynnej fali do otworu fizjologicznego (fot. 3). Po zamknięciu kanałów przystąpiono do ostatecznej odbudowy korony zęba, którą przeprowadzono, stosując następujące materiały: wkład z włókna szklanego, materiał kompozytowy SDR Plus typu bulk fill oraz kompozyt GC Geanial A2. Pracowano według następującej procedury. Pierwszym krokiem było usunięcie oraz oczyszczenie zanieczyszczonej resztkami uszczelniacza i gutaperki komory zęba. Następnie wypreparowano miejsce pod wkład z włókna szklanego na długości 16 mm w kanale podniebiennym, używając przeznaczonych do wybranego systemu włókien wiertła. Wkład powinien być umieszczony w kanale w sposób pasywny (fot. 4). Bardzo istotnym etapem przy...