Diagnostyka i leczenie zatrzymanych stałych górnych kłów

Odpowiednio szybkie wdrożenie leczenia ortodontycznego polegającego na ekspansji podniebienia może zapobiec zatrzymaniu kła i umożliwić samoistne wyrzynanie po ekstrakcji zęba mlecznego (2). Najczęściej stosowaną metodą leczenia jest chirurgiczne odsłonięcie zatrzymanego kła oraz, w zależności od jego lokalizacji, dobór odpowiedniej techniki chirurgicznej. W przypadku wargowego usytuowania kła wyróżniamy technikę zamkniętą lub dokoronowe przesunięcie płata. Gdy kieł jest zlokalizowany od strony podniebienia, możemy zastosować otwartą bądź zamkniętą metodę odsłonięcia zęba. Do innych metod zalicza się: leczenie za pomocą autotransplantacji, leczenie ekstrakcyjne lub implantoprotetyczne (18-20).

Celem pracy było przedstawienie różnych metod stosowanych w leczeniu zatrzymanych kłów szczęki, ze szczególnym uwzględnieniem leczenia chirurgiczno-ortodontycznego.

Chirurgiczno-ortodontyczne leczenie zatrzymanych kłów górnych

Dowargowe położenie kła

Dowierzchołkowe przesunięcie płata

Jest to metoda, która może być zastosowana w przypadku kłów o prawidłowej osi nachylenia. Polega na wykonaniu cięcia na szczycie wyrostka lub wewnątrzkieszonkowego przy przetrwałym zębie mlecznym (fot. 11a). Następnie należy wykonać cięcia uwalniające i odwarstwić płat śluzówkowo-okostnowy. Mieszek otaczający zawiązek zostaje przerwany tylko na powierzchni policzkowej, a płat przyszywany jest w pozycji dowierzchołkowej, tak aby jego brzeg znajdował się w okolicy szyjki kła, pozostawiając pozostałą część korony odsłoniętą. Element mocujący, najczęściej zamek ortodontyczny, może być przymocowany zarówno na tej samej wizycie, jak i na kolej...