Zęby zatrzymane – diagnostyka i ocena rokowania w leczeniu ortodontycznym na podstawie obrazowania rentgenowskiego

W przypadku dilaceracji można zauważyć wyraźną granicę dzielącą koronę z korzeniem zęba na rutynowo wykonywanych radiogramach wewnątrzustnych czy pantomogramach. CBCT pozwala na pełną diagnostykę oraz określenie stopnia zagięcia korzenia, odległości od otaczających struktur i grubości kości wyrostka zębodołowego/części zębodołowej. Te istotne informacje umożliwiają podjęcie odpowiedniego leczenia – ekstrakcji lub sprowadzenia zęba do łuku (2, 16).

Resorpcja wewnętrzna na radiogramie charakteryzuje się jamą resorpcyjną, która w większości wypadków jest ułożona symetrycznie względem środka kanału; niezależnie od kąta padania promieniowania rentgenowskiego przejaśnienie nie zmienia swojego położenia. Z tych względów jest ona łatwa do zdiagnozowania na radiogramach dwupłaszczyznowych: ortopantomogramie (OPG) oraz wewnątrzustnych zębowych. Resorpcja zewnętrzna jest niesymetrycznie położona względem linii środka zęba, zmiana kąta padania promieniowania rentgenowskiego powoduje zmianę położenia przejaśnienia. Może ona pozostać niezauważona na wcześniej wymienionych radiogramach, podczas gdy przestrzenne zobrazowanie CBCT pozwoli na dostrzeżenie zmian na każdej powierzchni zęba. Zdiagnozowanie tej patologii jest bardzo istotne, bowiem chroni pacjenta przed długotrwałym i kosztownym leczeniem ortodontycznym polegającym na wprowadzeniu do łuku małowartościowego i wymagającego ekstrakcji zęba (17-20).

Charakterystyczne objawy ankylozy to: brak ruchomości zęba, metaliczny odgłos opukowy oraz – w zależności od wieku dziecka w chwili urazu – infrapozycja z zahamowaniem wzrostu wyrostka/części zębodołowej. U pacjentów w wieku rozwojowym pojawia się wówczas zgryz otwarty.Wykonane radiogramy (OPG, wewnątrzustne zębowe) ujawniają brak szpary ozębnej. Ankyloza na powierzchni językowej/podniebiennej/przedsionkowej nie jest...