Dr n. med. Halina Książek-Bąk: zdrowe przyzębie jako pierwszy krok w drodze do pięknego uśmiechu

Jakie są najistotniejsze wymagania, które należałoby spełnić, aby lekarz dentysta, który nie jest specjalistą periodontologiem, mógł prawidłowo opiekować się swoimi pacjentami, u których występują potrzeby w zakresie leczenia periodontologicznego? Kiedy i w jakim zakresie powinien sam podejmować leczenie? Kiedy natomiast należy skorzystać z pomocy i konsultacji lekarza periodontologa?

Każdy praktykujący lekarz dentysta musi pamiętać, że powodzenie w leczeniu zachowawczym, protetycznym, ortodontycznym oraz implantologicznym jest uwarunkowane zdrowym przyzębiem. Jego potwierdzeniem jest brak stanu zapalnego dziąseł i krwawienia. Powinien zatem posługiwać się wskaźnikami higieny i stanu zapalnego dziąseł. U każdego pacjenta należy przeprowadzić wstępną higienizację i wdrożyć właściwe metody higieny uwzględniające stosowanie szczoteczek i nici dentystycznych. Tę część leczenia przeprowadza się zarówno na fantomie, jak i w jamie ustnej pacjenta. Brak postępu w likwidacji stanu zapalnego lub stwierdzenie objawów głębokiego uszkodzenia, takich jak rozchwianie zębów, zaniki kostne, retrakcja dziąseł, winny być wskazaniem do konsultacji periodontologicznej. W chwili obecnej możemy uzyskać bardzo precyzyjny obraz struktury kostnej wokół zębów dzięki badaniom tomografii komputerowej.

Jak powinna wyglądać szeroko zakrojona profilaktyka periodontologiczna i jakie grupy pacjentów należałoby nią objąć? Do jakiego momentu mówimy o profilaktyce periodontologicznej, a kiedy wkraczamy w zakres leczenia?

Wczesna profilaktyka chorób przyzębia ma na celu wyeliminowanie czynników, które w przyszłości mogą powodować patologiczne skutki. Należą do nich: zaniedbania higieny, wady zgryzu, a także nieprawidłowe wypełnienia przekraczające granice tkanek. Wymienione czynniki ł...