Dolegliwości bólowe po wizycie u stomatologa osób z zespołem hipermobilności stawów

Zespół hipermobilności stawów, w literaturze na­zywany również łagodnym zespołem hipermobil­ności stawów, pierwszy raz opisany przez Kirka, Ansela i Bywatersa (1), jest dziedziczonym genetycznie schorzeniem tkanki łącznej, które objawia się w narzą­dach ją zawierających. Charakterystyczne objawy ze­społu dotyczą narządu ruchu, są to: wiotkość torebek i więzadeł stabilizujących stawy, nadmierna ruchomość stawów predysponująca do występowania bólu stawów, uszkodzeń tkanek miękkich, niestabilności stawów (2). W celu rozpoznania zespołu hipermobilności stawów stosowana jest zmodyfikowana skala Beighton, która obejmuje pięć manewrów (tab. 1).

Każdy dodatni test oznacza jeden punkt, zaś uzyska­nie co najmniej czterech punktów jest podstawą do rozpoznania nadmiernej ruchomości stawów u dorosłych. Skala Beighton została wykorzystana w celu opracowa­nia najpowszechniej stosowanych w diagnostyce kryte­riów Beighton. Kryteria Beighton obejmują kryteria duże i małe (tab. 2).