Zespół Layzera – rzadkie powikłanie przewlekłej ekspozycji na podtlenek azotu w praktyce lekarza dentysty

Profilaktyka

Skutki przewlekłej ekspozycji personelu medycznego na działanie N2O nie zawsze są obojętne dla zdrowia, dlatego, pracując z podtlenkiem azotu w gabinecie stomatologicznym, należy zadbać o to, aby zminimalizować ryzyko przedostawania się gazu do otoczenia. Obieg gazów powinien być zamknięty, konieczne są też montowanie systemów odprowadzania gazów oraz regularne kontrole sprawności sprzętu, a wszelkie usterki natychmiast powinny być naprawiane. Należy dopilnować odpowiedniego doboru rozmiaru maski dla pacjenta, a także sprawdzić jej szczelne przyleganie w okolicy nosa (15). Należy unikać rozmów z pacjentem w czasie trwania zabiegu, aby zapobiegać przedostawaniu się gazów do otoczenia (16). Zaleca się także regularne wietrzenie miejsca pracy (17). Niezbędne jest przestrzeganie dopuszczalnych stężeń N2O. Maksymalna dopuszczalna ekspozycja (TWA – time weighted average) w ciągu 8 godzin jest różna w zależności od kraju i wynosi od 25 ppm (Francja) do 100 ppm (Niemcy, Szwecja, Wielka Brytania). Według Europejskiego Stowarzyszenia Anestezjologów (ESA) w przypadku przestrzegania ustalonych norm TWA ryzyko dla personelu jest znikome (2).

Podsumowanie

Lekarz dentysta stosujący w codziennej praktyce podtlenek azotu powinien być świadomy zagrożeń zdrowotnych związanych z ekspozycją zawodową na ten anestetyk. Zespół Layzera jest rzadkim, ale niebezpiecznym powikłaniem przewlekłej ekspozycji zawodowej na N2O, które może w istotny sposób wpłynąć na stan zdrowia i ograniczyć aktywność zawodową lekarza dentysty. Przewlekła ekspozycja na N2O może powodować „funkcjonalny” niedobór witaminy B12. Przestrzeganie zasad higieny pracy jest najważniejszym czynnikiem profilaktycznym zapobiegającym powikłaniom ekspozycji zawodowej na...