Pacjentka z zespołem mikrodelecji 22q11.2 – opis przypadku i propozycja leczenia ortodontycznego

Otrzymano następujące wartości pomiarów: SNA – 79,8°, SNB – 75,2°, ANB – 4,6°, SNPg – 75,9°, NSBa – 146,3°, NL-NSL – 12,9°, ML-NSL – 40,7°, ML-NL – 30,9°, Ar-Go­-Gn – 141,5°, kąt 1+:NA – 33,8°, kąt 1-: NB – 42,6°, 1+:1 – 98,8°, Pg:NB – 1,1 mm, indeks 51,4%, WITS – 0,4 (fot. 11).

Interpretacja pomiarów: II klasa szkieletowa, typ twa­rzy ortognatyczny, wertykalna relacja podstaw wyso­kokątowa, spłaszczenie i zwiększenie kąta podstawy czaszki, posteriorotacja żuchwy, retroinklinacja szczęki, wychylenie siekaczy górnych i dolnych, zmniejszony kąt międzysieczny, powiększony kąt żuchwy, zmniejszony indeks przedniej wysokości twarzy.

Wszystkie wyniki pomiarów cefalometrycznych były zgodne z opisywanymi w piśmiennictwie (19), oprócz pozycji siekaczy dolnych. U opisywanej pacjentki są wy­chylone, a nie przechylone. Może to być związane z niską pozycją języka i niemowlęcym typem połykania.

Na podstawie przeprowadzonych badań rozpoznano zgryz otwarty częściowy przedni o etiologii złożonej, tj. szkieletowej i związanej z dysfunkcją języka.

Plan leczenia obejmował w pierwszym etapie reedu­kację połykania i zmianę pozycji języka, następnie zmianę inklinacji żuchwy, intruzję zębów w odcinkach bocznych oraz przechylenie siekaczy górnych w celu zmniejszenia szpary niedogryzowej. Obecny plan lecze­nia nie wyklucza zabiegu ortognatycznego po zakoń­czeniu okresu wzrostu. Wspólnie z rodzicami wybrano pierwszą metodę leczenia, jednak poinformowano ich o niepewnym rokowaniu. Wykonano górną zmodyfiko­waną płytę Schwarza z łukiem wargowym aktywnym, odciążonymi siekaczami i bocznymi płaszczyznami na­gryzowymi (fot. 12). Dodatkowo zalecono uszycie procy bródkowej z naciągiem pionowym o sile 400 g na stro­nę i noszenie jej 16 godzin na dobę. Ponadto wykony...