Leczenie ortodontyczne w agresywnym zapaleniu przyzębia

Diagnostyka agresywnego zapalenia przyzębia

Rozpoznanie stawia się na podstawie wywiadu, badania klinicznego i zdjęć rentgenowskich. Oprócz badań immunologicznych wykonywane są również badania mikrobiologiczne. Często rozpoznanie agresywnego zapalenia przyzębia stawiane jest mniej więcej w tym samym wieku, w którym na ogół rozpoczyna się leczenie ortodontyczne (18). Pierwszy ząb trzonowy, który zwykle jest objęty agresywnym zapaleniem przyzębia, jest zębem o szczególnym znaczeniu dla ortodonty, będąc często wykorzystywany do zakotwienia w różnych aparatach ruchomych lub stałych. Także kontakt pierścieni zakładanych na pierwsze zęby trzonowe z tkanką dziąseł może ją podrażniać, nasilając stan zapalny (19). Dlatego istotne jest, by ortodonta zbadał każdego pacjenta pod kątem agresywnego zapalenia przyzębia i był w stanie postawić rzetelne rozpoznanie, a następnie we współpracy z periodontologiem prowadzić odpowiednie leczenie.

Aby można było rozpoznać zlokalizowane agresywne zapalenie przyzębia, powinna być obecna utrata przyczepu łącznotkankowego wynosząca co najmniej 4 mm, dotycząca co najmniej jednego pierwszego zęba trzonowego stałego i jednego z zębów siecznych (20). Oto kilka cech, które pomagają w diagnostyce agresywnego zapalenia przyzębia:

Kliniczne (21)

• generalnie dotyka młodych dorosłych;
• szybka utrata przyczepu łącznotkankowego i wysokości kości wyrostka zębodołowego;
• dodatni wywiad rodzinny;
• brak istotnych nieprawidłowości w wywiadzie medycznym;
• poważna destrukcja tkanek przyzębia, nieproporcjonalna do ilości płytki nazębnej/kamienia nazębnego;
• brak klinicznych objawów stanu zapalnego pomimo obecności głębokich kieszonek dziąsłowych i utraty kości.