Alergie na tytanowe elementy do osteosyntezy stabilnej złamań – opis przypadku

Chociaż tytan nie był tradycyjnie uważany za alergen, odnotowano przypadki uczulenia na niego (16, 17). W piśmiennictwie częstość jej występowania określa się na około 0,6% (18).

Test płatkowy jest preferowaną metodą diagnostyczną w przypadku nadwrażliwości typu opóźnionego, reakcji typu IV, a tym samym nadwrażliwości na metale (19, 20).

Rozpoznanie alergii na tytan zazwyczaj opiera się na wywiadzie, objawach klinicznych i wynikach testów płatkowych. Jednak z powodu niskiej penetracji naskórka niektórzy autorzy przypuszczają, że testy płatkowe są zawodne (21, 22). Dlatego zaproponowano szereg alternatywnych metod wykrywania alergii kontaktowej, w tym testy stymulacji limfocytów.

Pierwsze doniesienia o nadwrażliwości typu opóźnionego pochodzą z lat 1984 i 1985, kiedy Peters i wsp. oraz Verbov przedstawili przypadki reakcji alergicznych po wszczepieniu rozrusznika serca pokrytego tytanem (23, 24).
Rozrost dziąseł i przewlekłe stany zapalne wokół tytanowych implantów stomatologicznych zostały zgłoszone przez Mitchella, ale bez odpowiedniego podparcia alergologicznego (25).

Jeden przypadek ACD po wszczepieniu implantu tytanowego w szczęce opisali Pigatto i wsp. Dwa przypadki ACD po zastosowaniu tytanowych śrub w złamaniach stopy i kości śródręcza opisali Darlenski i wsp. (26, 27). Ponadto Oki Suwarsa opisał przypadek rumienia układowego ze swędzeniem po zabiegu osteosyntezy stabilnej złamania żuchwy tytanowymi płytkami (28).

Wspomniane wcześniej doniesienia o nadwrażliwości na tytan dowodzą, że dalsze badania są niezbędne do osiągnięcia sukcesu klinicznego.

Wnioski