Alergie w stomatologii – przegląd piśmiennictwa – cz. I

Nikiel jest najczęściej uczulającym metalem. Problem ten dotyczy nawet 8% dzieci i do 13% dorosłych. Czterokrotnie częściej od mężczyzn uczulają się kobiety (zwłaszcza młode). Szacuje się, że w Europie nikiel uczula ok. 50-60 mln ludzi (15). Stopy podatne na korozję oraz stal nierdzewna o wysokiej zawartości siarki mają tendencję do uwalniania dużej ilości tego pierwiastka, powodując silne reakcje alergizujące (6).

Alergia na nikiel może objawiać się poprzez:

• uczucie pieczenia,
• drętwienia, utratę smaku,
• obecność metalicznego posmaku,
• występowanie zmian przerostowych i aftowych (16, 17).

W trakcie leczenia ortodontycznego z wykorzystaniem stopów niklowych może dojść do reakcji alergicznych. Opisywano również wzrost jonów niklu w ślinie i osoczu po założeniu aparatu ortodontycznego (16, 18). W przypadku wystąpienia tego typu reakcji należy natychmiast zdjąć elementy uwalniające jony i zastąpić je elementami bezniklowymi lub powlekanymi. Łuki Ni-Ti można wymienić na łuki ze stali nierdzewnej lub te ze stopu tytanowo-molibdenowego (16, 17).

Alergia na nikiel bardzo często współwystępuje z uczuleniem na chrom i kobalt, będących składnikami stopów wykorzystywanych do wykonawstwa protez szkieletowych (6, 19). W środowisku jamy ustnej zdolność metali do wywoływania reakcji alergicznych uzależniona jest od panujących w jamie ustnej warunków, takich jak: temperatura, pH, składy i ilość stopów metali oraz stopień zmęczenia materiału (16, 20).

Tytan

Pomimo dość częstego występowania uczuleń kontaktowych na metale tytan, dzięki doskonałej biotolerancji, bardzo rzadko wywołuje objawy nadwrażliwości (12)....