Alergie w stomatologii – przegląd piśmiennictwa – cz. II

Murris i Feilzer opisują w swoim artykule przypadek alergii pacjentki na podbudowę metalową koron protetycznych oraz na stały retainer metalowy. W obu przypadkach objawy ustąpiły po usunięciu czynnika drażniącego (20). Kieć-Świerczyńska z kolei w swojej analizie alergii wśród personelu stomatologicznego wskazuje na udział w reakcjach nadwrażliwości niklu w 21,7-25,3%, kobaltu – w 6,5-20,2%, i rtęci – w ok. 7,2% (48). Stężenie wystarczające do wywołania reakcji alergicznej w przypadku niklu wynosi 30 ppm. U osób wrażliwych na pallad często współwystępuje alergia na nikiel, nie stwierdzono natomiast reakcji odwrotnej (40). Wiele publikacji wskazuje na poprawę stanu pacjentów ze zmianami liszajowatymi w jamie ustnej po usunięciu wypełnień amalgamatowych (24, 25).

W przypadku alergii na tytan sugeruje się, że mimo bardzo dobrej biokompatybilności jest on w stanie uwalniać cząsteczki jako hapteny i indukować igE zależną alergię. Teoria ta nie została jednak potwierdzona (13). Diagnostyka alergii na tytan jest o tyle utrudniona, że wykrywalność tego rodzaju nadwrażliwości za pośrednictwem testów płatkowych daje prawdziwy wynik jedynie w 20% przypadków. Reakcja immunologiczna często spowodowana jest produktami korozji implantu (12, 13).

Podczas analizy wpływu kompozytów na organizm zauważono istotny wpływ żywic monomerowych na komórki poprzez działanie estrogenne, cytotoksyczne oraz kancerogenne. Większość doniesień alergicznych na tego rodzaju materiały dotyczy kontaktu personelu medycznego z niespolimeryzowanym materiałem. Poruszane jest także zagadnienie uwalniania monomerów do miazgi zęba (28, 29).

Znane jest zjawisko występowania alergii krzyżowych na niektóre owoce oraz lateks (1).

W przypadku alergii na lateks opisywane jest ryz...