Anatomia zatok obocznych nosa

Zatoka sitowa, zwana także błędnikiem sitowym, składa się z grup komórek sitowych. Stanowią one zespół drobnych, wypełnionych powietrzem jamek, zajmujących przestrzeń pomiędzy oczodołem a częścią górną bocznej ściany nosowej. Liczba komórek wchodzących w skład zatoki jest bardzo zmienna. Waha się od 3 do 18, średnio – 7-9. Im mniejsza liczba komórek sitowych, tym są one większe. Odróżniamy dwie grupy komórek – przednie i tylne, choć są autorzy wyróżniający trzy grupy komórek – przednie, środkowe i tylne. Komórki grupy przedniej występują w liczbie 2-8 i dzielimy je na podgrupy, mianowicie na: komórki otwierające się do zachyłka przedniego przewodu nosowego środkowego, komórki otwierające się do lejka sitowego przewodu nosowego środkowego, komórki otwierające się do części tylnej przewodu nosowego środkowego, powyżej puszki sitowej.

Jedna z komórek sitowych przednich wyróżnia się znaczną wielkością i nosi nazwę puszki sitowej. Komórki grupy tylnej w liczbie 1-7 uchodzą do przewodu nosowego górnego i bardzo często również do najwyższego. Ze względu na szczególne położenie anatomiczne komórek sitowia, znajdujących się pomiędzy oczodołem a jamą nosową, oraz ich budowę (odgraniczenie sitowia od oczodołu stanowi u najmłodszych dzieci tkanka łączna, natomiast u starszych – cienka blaszka oczodołowa) obejmujący je proces zapalny szerzy się bardzo często na tkanki oczodołów.

Podsumowując, znajomość anatomii zatok przynosowych, ze szczególnym uwzględnieniem zatok szczękowych, jest niezbędna zarówno w procesie diagnostycznym, planowaniu leczenia, jak również wykonywaniu prostych zabiegów chirurgicznych. Niniejsza praca ma na celu zwrócenie uwagi na&nb...