Badanie kliniczne w chirurgii stomatologicznej. Część 1

Badanie przedmiotowe – zewnątrzustne

W tej części chory jest badany w obiektywnym ujęciu lekarza. Na tym etapie ważne jest, aby kierować się zasadą o przechodzeniu od ogółu do szczegółu oraz od zewnątrz do wewnątrz. Badamy wzrokiem, dotykiem, a także w miarę potrzeby słuchem i węchem. Na badanie przedmiotowe składają się:

1. Ogólne badanie chorego.
2. Szczegółowe badanie głowy i szyi.

Ogólne badanie chorego rozpoczyna się wraz z momentem wejścia pacjenta do gabinetu. Zwracamy uwagę na poruszanie się (sam czy w asyście), występowanie niedowładów, zaburzeń równowagi, porażeń kończyn oraz występowanie drgawek. Istotna jest również budowa ciała, zabarwienie powłok, ocena stanu psychicznego (spokojny, pobudzony, przytomny, zamroczony, czy spełnia polecenia, czy jest zorientowany auto- i allopsychicznie).

Część szczegółową przedmiotowego badania głowy i szyi należy podzielić na badanie zewnątrzustne i wewnątrzustne.

W badaniu zewnątrzustnym skupiamy się odpowiednio w kolejności na głowie/czaszce, twarzy, ujściach nerwu trójdzielnego, oczach, nosie, uszach, stawie skroniowo-żuchwowym oraz węzłach chłonnych. A przed jego rozpoczęciem należy poprosić pacjenta o zdjęcie okularów oraz biżuterii, która może utrudniać badanie.

Podczas badania głowy trzeba zwrócić uwagę na wielkość i kształt czaszki (krótko-, średnio-, długowymiarowa), obecność wyrośli kostnych, symetrię twarzy, przodo- lub tyłożuchwie, nadmiar lub rozrost tkanek, zmiany w zabarwieniu powłok twarzy (zaczerwienienie, bladość, zasinienie), obrzęki (miękkie ciastowate uwypukleni...