Bezpieczeństwo materiałów na bazie żywic

Migracja bisfenolu A (BPA) i jego pochodnych może odbywać się w długim okresie od momentu umieszczenia danego materiału w środowisku jamy ustnej. Na początku za proces ten odpowiedzialny jest monomer resztkowy, który pozostaje niezwiązany po polimeryzacji materiału, zaś w dłuższym okresie związki tego typu są wytwarzane w wyniku hydrolizy samego materiału kompozytowego. Degradacja materiałów może zachodzić na wiele sposobów: fizycznie ścieranie poprzez zęby antagonistyczne rozdrabnianego pokarmu czy też zmian temperatury; chemicznie – rozpuszczanie w ślinie, płynach ustrojowych oraz w spożywanych pokarmach, działanie światła słonecznego, szczególnie w przypadku wypełnień zębów w odcinku przednim; zmiany temperatury podczas spożywania gorących lub zimnych pokarmów mogą powodować rozkład materiałów na bazie żywic, jest to szczególnie widoczne, jeśli materiał nie jest całkowicie utwardzony; dużą rozpuszczalność materiałów na bazie żywic można zaobserwować w roztworach zawierających alkohol etylowy (w szczególności w stężeniach 40% i wyżej).

Proces degradacji żywicy może również zachodzić w wyniku oddziaływania bakterii, które syntetyzują enzym – esterazę. Niekorzystny wpływ pochodnych bisfenoli polega na łączeniu się ich w wybiórczy sposób z tkankami w różnych częściach organizmu zamiast cząsteczek estrogenu (estrofile), które mogą reagować tylko ze ściśle określoną liczbą cząstek. Zjawisko to powoduje aktywację estrofili, co może wywołać niekontrolowane namnożenie się komórek. Proces ten może być z kolei przyczyną powstawania nowotworów. Sama żywica bis-GMA, o wysokim stopniu czystości, nie ma możliwości włączenia się w strukturę receptorów estrogenowych. Jednak bis-BMA może być syntetyzowane z bis-fenolu A lub jego pochodnych eterowych i w nie dosyć czystym monomerze mogą wystąpić tego typu zanieczyszczenia. Ich stężenia są na tyle małe i ulegają znacznej redukcji w czasie, że nie stan...