Biomechanika intruzji ortodontycznej ciężkiej postaci ekstruzji zębów trzonowych szczęki w celu funkcjonalnej rehabilitacji protetycznej

Przebieg leczenia

Początkowo zamki w preskrypcji Rotha 0,022 x 0,028 cala naklejono tylko na zęby szczęki (ryc. 3a), a po rozpoczęciu etapu wyrównywania i poziomowania z użyciem łuku ze stali nierdzewnej o średnicy 0,018 cala wszczepiono cztery miniimplanty, w obu kwadrantach szczęki: jeden od strony policzkowej i jeden od strony podniebiennej (ryc. 4 a, c i d). Celem zabiegu było uzyskanie absolutnego zakotwienia do intruzji zębów w odcinku bocznym i do skorygowania zarówno klasy II po stronie lewej (dzięki możliwości dystalizacji), jak i ekscentrycznego położenia linii środka szczęki.

Po roku leczenia naklejono zamki na zęby żuchwy. Pomimo postępu w leczeniu konieczne było zastąpienie miniimplantu od strony policzkowej minipłytką, ze względu na to, że odległość między intrudowanymi zębami po stronie lewej a miniimplantem w wymiarze pionowym uległa zmniejszeniu (ryc. 5a-c).

Intruzję obu zębów trzonowych osiągnięto, stosując połączenie miniimplantu, sprężyny tytanowo-molibdenowej i łańcuszków elastycznych. Zastosowano także sprężyny NiTi do retrakcji zębów przednich, co ułatwiło korektę klasy II i ekscentrycznego położenia linii środka szczęki (ryc. 5d-f ).

Plan leczenia uwzględniał ekstrakcję zębów 38 i 48. Przed demontażem aparatów stałych pacjentkę zaopatrzono w tymczasowe korony akrylowe osadzone na implantach w żuchwie, aby zachować odzyskany wymiar pionowy (ryc. 6).

Przeczytaj wszystkie artykuły z kategorii ORTODONCJA W PRAKTYCE

Wyniki le...