Biomechanika intruzji ortodontycznej ciężkiej postaci ekstruzji zębów trzonowych szczęki w celu funkcjonalnej rehabilitacji protetycznej

Aby uniknąć resorpcji korzeni, powinno utrzymać się optymalny poziom wartości sił intruzji. O ile nie zaproponowano jeszcze takich wartości w przypadku stosowania miniśrub czy minipłytek, generalnie przyjmuje się, że w takich przypadkach siła może być większa niż ta, jaką się akceptuje dla intruzji metodą konwencjonalną [17]. W niniejszym przypadku zastosowano siły słabe, o wartości około 50 g na każdy ząb trzonowy, zgodnie z zaleceniami Melsen i wsp. [5], chociaż inni autorzy sugerowali, aby w celu intruzji posłużyć się siłami 150 g [11] lub 100 g [18].

Chociaż w opisanym przez nas przypadku użycie TAD pozwoliło uzyskać zaplanowany postęp leczenia, zachowanie prawidłowego przebiegu wektora siły w dalszej terapii wymagało przemieszczenia miniimplantu w kierunku szyjki intrudowanego zęba. Oznaczałoby to jednak niepożądane umieszczenie TAD w strefie błony śluzowej. Dlatego po stronie lewej, a więc w miejscu większej ekstruzji zębów i małej odległości między korzeniami zębów bocznych zastosowano minipłytki w celu kontynuacji intruzji.

W analizie metodą elementów skończonych siła przyłożona jednostronnie sprzyjała większemu naciskowi na wierzchołek korzenia i większemu przechyleniu zęba, a siły obustronne sprzyjały lepszemu obciążeniu ozębnej, bez oznak przechylenia zęba. Co więcej, intruzja za pomocą sił przyłożonych obustronnie sugerowała mniejsze prawdopodobieństwo resorpcji wierzchołka korzenia [19], co miało również miejsce w niniejszym przypadku.

W przedstawionym przypadku nie odnotowaliśmy rotacji żuchwy w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, co jest często obserwowanym efektem ubocznym korekty zgryzu otwartego przedniego. Można to tłumaczyć brakiem zęba w łuku przeciwległym. Radiogramy okołowierzchołkowe wykazały poprawę proporcji koronowo-korze...