CBCT jako nieodłączny element diagnostyki w trudnych przypadkach klinicznych – zębopochodne zmiany zapalne w zatoce szczękowej. Opis przypadku

Opis przypadku

Pacjentka S.S., lat 36, zgłosiła się w celu sanacjii jamy ustnej. Zdjęcie pantomograficzne wykonane w dniu pierwszej wizyty uwidoczniło m.in. obecność zmian okołowierzchołkowych przy korzeniach zęba 26 oraz zaciemnienie okolicy zachyłka zębodołowego lewej zatoki szczękowej (ryc. 1). W wywiadzie pacjentka zgłaszała okresowe bóle głowy, nasilające się przy zmianach pogody o różnym charakterze i nasileniu. Ból ten utrzymywał się od kilku lat, a jego przyczyna nie została, jak dotąd, zdiagnozowana. Ze względu na to, że objawy kliniczne wskazywały na zębopochodne zapalenie błony śluzowej lewej zatoki szczękowej zalecono pilne powtórne leczenie kanałowe zęba 26.

Powtórne leczenie kanałowe rozpoczęto od wykonania zdjęcia przylegającego (ryc. 2). Po podaniu znieczulenia nasiękowego odizolowano ząb od środowiska jamy ustnej za pomocą koferdamu. Następnie pod kontrolą mikroskopu zabiegowego usunięto wypełnienie z komory i odsłonięto ujścia kanałów korzeniowych. Wstępnie usunięto gutaperkę z kanałów instrumentami maszynowymi typu Gates (Dentsply, Niemcy), a następnie oczyszczono część wierzchołkową pilnikami ręcznymi (K-file, VDV, Niemcy). Po usunięciu wszystkich materiałów obturacyjnych umieszczonych w kanałach przystąpiono do udrożnienia kanału policzkowego, mezjalnego. Czynność ta była utrudniona ze względu na stopień wytworzony w trakcie pierwotnego leczenia. Za pomocą dogiętego pilnika ręcznego (C-pilot, VDV, Niemcy) odnaleziono oryginalny przebieg kanału, a następnie wykonano kontrolne zdjęcie z narzędziem o ISO 15 (ryc. 3). Długości robocze kanałów ustalono metodą elektrometryczną za pomocą endometru (Raypex 5, VDV, Niemcy), a następnie przystąpiono do ostatecznego ukształtowania kanałów. Maszynowo opracowano kanały do rozmiaru: P = 40/06, MB = 35/06, MD = 35/06. Do płukania kanałów stosowano 5,25-procentowy NaO...