CBCT – rewolucyjne narzędzie diagnostyczne w endodoncji. Przegląd piśmiennictwa i zastosowania klinicznego

Zastosowanie kliniczne

Kliniczne zastosowanie tej technologii wiąże się z nieco wyższym narażeniem pacjenta na promieniowanie w porównaniu z klasycznymi metodami obrazowania 2D (3, 12). Docelowo powinno się dążyć do minimalizowania ekspozycji pacjenta na promieniowanie, stąd to lekarz powinien ocenić na podstawie sytuacji klinicznej, czy jest to metoda pozwalająca na optymalną diagnozę i korzystnie wpływająca na przebieg leczenia. Diagnostyka CBCT nie powinna zastępować radiografii standardowej, a jedynie służyć jako jej uzupełnienie w określonych przypadkach klinicznych (15).

Urazy zębów

Pęknięcie korzenia występuje klinicznie znacznie rzadziej niż złamania korony, bo dotyczą około 7% urazów (27). Mimo to trudno je zdiagnozować przy użyciu radiodiagnostyki konwencjonalnej. Skuteczność i przydatność CBCT w diagnostyce tego typu urazów potwierdzają wieloletnie badania (28-31). Obejmują one zarówno złamania korzeni, zwichnięcia, jak i złamania wyrostka zębodołowego. W porównaniu z klasycznym zdjęciem przywierzchołkowym metoda tomografii stożkowej cechuje się większą dokładnością w przypadku pęknięć korzeni pionowych (VRF) i poziomych (32, 33). Badania przeprowadzone przez Bernardes i wsp. na 20 pacjentach z podejrzeniem pęknięcia korzenia wykazało skuteczność CBCT na poziomie 90%, natomiast konwencjonalnej radiografii – w przedziale 30-40% (34).

Diagnostyka resorpcji korzeni

W resorpcjach korzeni klasyczne metody tomografii komputerowej cechują się dużą skutecznością w wykrywaniu zewnętrznych resorpcji korzeni (ERR, ang. external root resorption) (35-37). Niektórzy autorzy proponują wykorzystanie CBCT do detekcji małych ognisk resorpcji, pr...