Skojarzone chirurgiczno-ortodontyczne leczenie pacjenta rosnącego z wadą klasy III na tle niedorozwoju szczęki – opis przypadku

Plan leczenia

1. Leczenie chirurgiczne: wprowadzenie płytek Bollarda oraz stosowanie wyciągów elastycznych przez rok w celu pobudzenia doprzedniego wzrostu szczęki.
2. Leczenie ortopedyczne: zastosowanie aparatu Hyrax w celu ekspansji szczęki i wyprowadzenia ze zgryzu krzyżowego.
3. Leczenie ortodontyczne: założenie 2 aparatów cienkołukowych – wyrównanie linii symetrii, poprawa relacji żuchwy względem szczęki – uzyskanie prawidłowego nagryzu poziomego, poprawa relacji pionowych – uzyskanie prawidłowego nagryzu pionowego.
4. Leczenie retencyjne.

Przebieg leczenia

Chcąc zrealizować powyższe założenia, zastosowano protokół BAMP (bone-anchored maxillary protraction). Uwzględnia on obustronne umieszczenie płytek tuż przed jarzmowo-zębodołowym grzebieniem szczęki i równolegle do niego oraz pomiędzy kłem i siekaczem bocznym po obu stronach żuchwy, w obu łukach poniżej korzeni zębów [23, 24]. Zastosowano 5-otworowe minipłytki w szczęce i 4-otworowe w żuchwie przymocowane za pomocą miniimplantów tytanowych (1,55 mm średnicy i 6 mm długości). Minipłytki umieszczono tak, by ich części wewnątrzustne wychodziły na granicy dziąsła związanego. Zabieg przeprowadzono w znieczuleniu ogólnym w WSSD w Olsztynie. Wprowadzenie minipłytek wymaga warunków pełnej aseptyki oraz doświadczenia, dlatego powinno być dokonywane przez wykwalifikowanego i doświadczonego chirurga [19, 23].

W pierwszej fazie leczenia, zgodnie z rekomendacją DeClercka, zastosowano wyciągi klasy III, rozpięte pomiędzy hakami płytek Bollarda przez rok, odpowiednio: 1/4 medium, 1/4 heavy, 3/16 medium, 3/16 heavy (tak, by nie przekraczały obciążenia 200 g na stronę). Pacjentka nosiła wyciągi przez 24 h i zmieniał...