Choroba wibracyjna u lekarzy stomatologów

Obraz kliniczny

W rozporządzeniu rady ministrów (Dz.U. 2002, nr 132, poz. 1115) opisano trzy postacie choroby wibracyjnej: naczyniowo-nerwową, kostno-stawową oraz mieszaną – naczyniowo-nerwową i kostno-stawową.

W obrazie klinicznym postaci naczyniowo- nerwowej wyróżnia się trzy okresy: zwiastunów, zmian wczesnych i zmian zaawansowanych (12). W pierwszym okresie choroby u pacjentów można zaobserwować dolegliwości bólowe, drętwienie oraz mrowienie. Objawy mają charakter czynnościowy, z czasem mogą ustąpić. W fazie zmian wczesnych dolegliwości bólowe nasilają się. Pojawia się nadwrażliwość na działanie zimna, skóra rąk staje się czerwono-sinawa, czasem marmurkowata i chłodna. Pacjenci mogą skarżyć się na kłujące bóle w okolicy serca oraz ogólne osłabienie. Zmienia się także próg czucia wibracji oraz przewodnictwo nerwowe. W okresie zmian zaawansowanych występują zmiany troficzne w skórze rąk oraz osłabienie siły mięśniowej, głównie w obrębie dystalnej części kończyny górnej. W niektórych przypadkach stwierdza się zanik mięśni międzykostnych śródręcza (12).

Postać kostno-stawowa charakteryzuje się zmianami w obrębie stawów nadgarstka, kości łokciowej i promieniowej. Często pojawiają się zmiany zwyrodnieniowe, zwapnienia ścięgien oraz torbiele. Konsekwencją nadmiernej aplikacji wibracji mogą być bolesne entezopatie ścięgien. Obserwuje się zapalenia torebek stawowych, pochewek ścięgnistych i uszkodzenia naczyń krwionośnych włosowatych (12).

Przeczytaj wszystkie artykuły z kategorii BADANIA INTERDYSCYPLINARNE

Profilaktyka i leczen...