Chory na stwardnienie rozsiane w gabinecie stomatologicznym

Jedną z częstych dolegliwości u chorych na SM jest neuralgia trójdzielna. Choroba charakteryzuje się napado­wym przeszywającym punktowym bólem twarzy, trwają­cym kilka – kilkanaście sekund, wielokrotnie powtarzanym w ciągu dnia (12). W przeciwieństwie do idiopatycznej neuralgii trójdzielnej ta spotykana u chorych na SM może występować obustronnie. Ból nasila się w czasie dotyka­nia policzka, szczotkowania zębów lub w trakcie żucia. To również zmniejsza motywację chorych do właściwego dbania o higienę jamy ustnej (13).

Problemy stomatologiczne związane z lekami stosowanymi w terapii stwardnienia rozsianego

Główne cele leczenia SM skupiają się na zapobieganiu nawrotom choroby, spowolnieniu jej postępu, a zwłasz­cza niepełnosprawności, zmniejszeniu nasilenia obja­wów i intensywności choroby, utrzymaniu dobrej ja­kości życia (14).

W leczeniu SM powinien uczestniczyć zespół specja­listów, poza neurologiem nie powinno zabraknąć: fizjo­terapeuty, rehabilitanta, psychologa, psychiatry.

W leczeniu rzutów choroby stosuje się sterydy. Podczas sterydoterapii pacjenci są podatni na zakaże­ nia bakteryjne, zatem, chcąc wykonać zabieg stoma­tologiczny, powinni stosować profilaktyczną terapię antybiotykową (15). Ponadto ważne jest, aby unikać stosowania aspiryny i NLPZ u tych pacjentów z uwa­gi na zwiększone ryzyko choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy (16, 17).

Interferony stosowane najczęściej w przewlekłym leczeniu SM są lekami immunomodulacyjnymi niepo­zbawionymi efektów ubocznych (14). Podczas leczenia często występują objawy grypopodobne, leki te mogą wpływać na parametry hematologiczne: hematokryt, stężenie hemoglobiny i liczbę płytek krwi (16, 17). U pa­cjentów leczonych t...