Chory z chorobą mięśni w gabinecie stomatologicznym

Każdy stomatolog, do którego zgłasza się pacjent z rozpoznaną chorobą złącza nerwowo-mięśniowego, powinien rozważyć najbardziej bezpieczny dla chorego rodzaj znieczulenia. U chorych z dystrofiami, lecz nie tylko, groźnym dla życia zjawiskiem wywołanym środkami stosowanymi w znieczuleniu ogólnym (np. halotan i jego pochodne oraz sukcynylocholina) jest hipertermia złośliwa (malignant hiperthermia, MH). Po podaniu leku obserwuje się: gwałtowny wzrost temperatury ciała (nawet do 43°C), tachyarytmię, uogólnioną sztywność mięśni, mioglobinurię, kwasicę metaboliczną, hiperkaliemię oraz znaczny wzrost CK w surowicy. Rabdomioliza (czyli rozpad mięśni) może doprowadzić do ostrej niewydolności nerek oraz konieczności dializoterapii. Schorzenie dziedziczy się w sposób AD. W 50% przypadków odpowiedzialna za wystąpienie hipertermii złośliwej jest mutacja w genie receptora rianodynowego na chromosomie 19. W ostrym zespole objawów należy przerwać znieczulenie, stosować ochłodzenie i hiperwentylację oraz podać dantrolen i.v. (2,5 mg/kg m.c.).

W obecnych czasach wizyta w gabinecie stomatologicznym nie musi być kojarzona z towarzyszącym zabiegowi bólem, gdyż nawet te najmniej skomplikowane zabiegi mogą odbywać się w znieczuleniu.

W gabinecie stomatologicznym stosowane są:

1. Znieczulenie powierzchniowe – jest to najmniej inwazyjne znieczulenie, które najczęściej występuje pod postacią sprayu lub żelu. Leki te działają na błony śluzowe jamy ustnej i stosowane są m.in. przy nacięciach ropnia podśluzówkowego czy ekstrakcjach zębów mlecznych.
2. Znieczulenie nasiękowe – jest to znieczulenie, które polega na wstrzyknięciu środka znieczulającego do dziąsła w bezpośrednią okolicę zęba, na którym będzie wykonywany zabieg. Jest to rodzaj znieczulenia najczęściej stosowany...