Co nowego w autogennych czynnikach wzrostu?

PRF inicjuje trwałe uwalnianie płytkowego czynnika wzrostu (PDGF – Platelet-Derived Growth Factor) – białka, które odgrywa znaczącą rolę w procesie angiogenezy. Jest to czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego. Pobudza on mitogenezę fibroblastów oraz komórek mięśniowych. Aktywuje także syntezę kolagenu i stymuluje chemotaksję makrofagów i neutrofilów. Inne czynniki, jak PDGF-AB i PDGF-BB, są odpowiedzialne za wzrost mezynchymalnych linii komórkowych.

VEGF to śródnabłonkowy czynnik wzrostu, indukujący angiogenezę. TGF β-transformujący czynnik wzrostu (beta-transforming growth factor) to białko inicjujące bliznowacenie w czasie gojenia rany.

Trombospondyna-1 pośredniczy w komunikacji pomiędzy komórkami oraz w procesie angiogenezy.

Duże znaczenie mają włączone w sieć strukturalną PRF czynniki IGF-I i IGF-II (insulin-like growth factors), które wywierają korzystny wpływ na proliferację oraz różnicowanie się komórek, hamując ich apoptozę oraz stymulując syntezę kolagenu. EGF (Epidermal Growth Factor) współoddziałuje z komórkami naczyń i naskórkiem. Jest to czynnik chemotaktyczny dla komórek śródbłonka. Reguluje on aktywność kolagenazy i pobudza do różnicowania komórki nabłonkowe. Natomiast bFGF (Basic Fibroblast Growth Factor – stanowi czynnik wzrostu dla fibroblastów i mięśni gładkich).

Obecność leukocytów, czyli krwinek białych, gwarantuje zwiększoną zawartość mediatorów pro- i przeciwzapalnych, w tym: TNF-α, IL-1β, IL-6, czy IL-4. Można więc określić PRF jako węzeł odpornościowy (immune node) (7-9).

Przygotowanie A-PRF

Skrzepy fibrynowe uzyskane w czerwonych probów...