Wpływ dekompensacji ortodontycznej na przebudowę kości wokół zębów

W opisywanym przypadku po przedoperacyjnym leczeniu ortodontycznym zaobserwowano zmiany w przebudowie kości zarówno od strony policzkowej, jak i językowej zębów siecznych szczęki i żuchwy (tab. 2 i 3). Należy podkreślić, że największe dehiscencje kostne zaobserwowano od strony językowej siekaczy żuchwy. Potwierdza to wyniki Kim i wsp. (7), którzy zaobserwowali utratę kości wokół centralnych siekaczy szczęki od strony policzkowej i językowej o wielkości odpowiednio 2,8 mm i 3,8 mm. Wokół centralnych siekaczy żuchwy wartość utraty kości wynosiła odpowiednio 6,8 mm i 8,1 mm (7). Sarikaya i wsp. (20) przeprowadzili badanie oceniające za pomocą tomografii komputerowej następstwa w obrębie kości wyrostka zębodołowego u 19 pacjentów z protruzją dwuszczękową, leczonych ekstrakcją czterech zębów przedtrzonowych i retrakcją zębów przednich. Wyniki ujawniły istotne zmiany w grubości i wysokości kości wyrostka zębodołowego, zwłaszcza w łuku żuchwy. Autorzy doszli do wniosku, że ryzyko działań niepożądanych w postaci dehiscencji kostnych może wystąpić podczas retrakcji zębów przednich szczęki i żuchwy (20). Takie skutki uboczne niekorzystne dla przyzębia obserwowano wcześniej w niektórych badaniach na zwierzętach, gdzie wykazano, że ruch zębów w kierunku policzkowym może powodować zwiększenie odległości między połączeniem cementowo-szkliwnym a krawędzią blaszki kostnej (21, 22).

Należy podkreślić lepszą przydatność CBCT do badania struktur zębowych, kostnych, a zwłaszcza przyzębia, w porównaniu z konwencjonalnymi zdjęciami rentgenowskimi. Pozwala to na dokładniejsze rozpoznanie, a co za tym idzie – ustalenie rokowania i celów terapeutycznych oraz zaplanowanie leczenia w zgodzie z indywidualnymi cechami każdego pacjenta. Dlatego poznanie pacjenta i jego ograniczeń jest niezbędne do lepszego zrozumienia stosunku kosztów do korzyści z proponowanego leczenia (6, 7, 12, 14). Z piśmiennictwa wynika, że ...