Dlaczego kanały korzeniowe są niedrożne?

Na rynku stomatologicznym jest dużo wierteł i końcówek ultradźwiękowych przeznaczonych do udrażniania zwapnionych komór i kanałów zębowych. W przedstawionych w tym artykule przypadkach używano wierteł na przedłużonym trzonku MUNCE Discovery Burs (ryc. 4, s. 11) oraz końcówek ultradźwiękowych z ryc. 5a-b (s. 11), pracując w dobrze oświetlonym i powiększonym polu operacyjnym dzięki mikroskopowi stomatologicznemu.

W przypadku zwapnienia komory i/lub kanałów bardzo przydatne będzie właśnie posługiwanie się mikroskopem stomatologicznym [4]. Dzięki niemu możemy dostrzec różnicę między zębiną odłożoną w komorze/kanale (trzeciorzędową) a otaczającą ją „normalną” zębiną (drugorzędową) [5] (ryc. 6a-f, s. 11).

Używanie 5-proc. podchlorynu sodu ma również znaczenie w lokalizacji zobliterowanych kanałów. W kontakcie z resztkami miazgi wydzielają bąbelki, które możemy zauważyć pod mikroskopem, a ich początek stanowi miejsce odejścia kanału.

W naszej pracy klinicznej często spotykamy się z przypadkami, w których podczas leczenia kanałowego mieliśmy w komorze miazgę i można było penetrować pilnikiem kilka milimetrów kanału, a w dalszej części kanału wyczuwaliśmy opór. Często wtedy mówimy, że kanał uległ obliteracji. Jednak pamiętając, że zwapnienie miazgi postępuje od komory w kierunku wierzchołka korzenia, nasze przypuszczenie nie jest do końca prawdą. Prawdziwym powodem niedrożności dalszej części kanału najczęściej jest zgubienie jego przebiegu i wytworzenie stopnia lub zwężenie kanału, gdzie zbyt duży rozmiar zastosowanego pilnika spowodował przesunięcie kanału w kierunku zewnętrznej krzywizny.

Przeczytaj inne artykuły z kategorii ENDOD...