Dystalizacja zębów trzonowych szczęki z wykorzystaniem różnych źródeł zakotwienia

Grupę zewnątrzustnych aparatów do dystalizacji reprezentuje aparat Headgear, będący połączeniem wyciągu zewnątrzustnego i łuku twarzowego. Wg Proffita pozwala on na osiągnięcie dystalizacji zębów trzonowych w najprostszy i najbardziej skuteczny sposób [5]. Aparat ten można zastosować zarówno do osiągnięcia przemieszczeń zębowych (dystalizacja oraz dystoinklinacja), jak i modyfikacji wzrostu u pacjentów ze szkieletową klasą II (zwłaszcza w przypadkach z pionowym wzorcem wzrostu). Jako zakotwienie w aparacie Headgear wykorzystywane są kości mózgowej części czaszki.

W celu uzyskania zmian zębowych ramiona wewnętrzne łuku twarzowego umieszczane są w rurkach na zębach 16 i 26, a następnie jego ramiona zewnętrzne łączone są z wyciągiem zewnątrzustnym tak, aby uzyskać siłę ok. 100 g na stronę. Aparat powinien być noszony przez minimum 14-16 h/dobę. Pozwala to na dystalizację zębów trzonowych w tempie około 1 mm/miesiąc. W trakcie leczenia należy pamiętać o symetrycznym rozszerzeniu ramion wewnętrznych łuku twarzowego o 2 mm, aby zapobiec powstaniu zgryzu krzyżowego [5].

Wadami tego typu aparatów są słaba estetyka leczenia i pełna zależność od współpracy pacjenta. Podczas noszenia wyciągu wewnątrzustnego istnieje także ryzyko urazów twarzy, nie mogą one być noszone w trakcie aktywności fizycznej, w rzadkich przypadkach mogą doprowadzić do reakcji alergicznych na skórze twarzy i łysienia wywołanego uciskiem [6-8].

W literaturze i praktyce spotkać można się z aparatami zdejmowanymi do dystalizacji, np. z aparatem Cetlina lub segmentowym aparatem płytowym [9]. Wykorzystują one zakotwienie zębowe wzmocnione poprzez błonę śluzową podniebienia twardego. Ich zaletą jest niski koszt wykonania, wadami natomiast – działanie poprzez przerywane siły, konieczność współpracy pacjenta i trudności z utrz...