Działanie aparatu czynnościowego Andresena – rola elementów drucianych i akrylu. Leczenie poszczególnych wad zgryzu

Aparat wywiera również działanie na łuki zębowe; prowadzi do modyfikacji ich rozmiaru, kształtu oraz wzajemnego położenia. Zmiany te uskuteczniają się dzięki procesowi resorpcji kości, który polega na stopniowym wchłanianiu składników mineralnych kości, prowadząc do odnowy tkanki, oraz dzięki procesowi apozycji kości, opierającemu się na wzroście tkanki przez nakładanie się warstwa po warstwie (5, 9).

Rola elementów drucianych

Podstawowym elementem drucianym w oryginalnym aparacie Andresena jest łuk wargowy górny. Łuk wargowy dogina się z drutu stalowego o średnicy 0,8 mm. Składa się on z ramienia poziomego, dwóch pionowych pętli „U” oraz części drutu przechodzącej między zębami, zatopionej w masie akrylowej. Część pozioma łuku przebiega łagodną krzywizną po powierzchniach wargowych siekaczy dochodzi do kła, zakręca ku górze, aby na powierzchni wargowej kła utworzyć pętlę „U”, a następnie przechodząc między kłem a pierwszym zębem przedtrzonowym zagięty na stronę podniebienną, wtapiany jest w masę akrylową (4, 10, 11).

Ramię poziome łuku wargowego może kontaktować z zębami siecznymi na różnej ich wysokości w zależności od zaplanowanego schematu leczenia, powyżej lub poniżej największej wypukłości korony. Łuk kontaktujący z zębami w odległości jednej trzeciej od brzegu dziąsłowego stosuje się w celu ich cofania, z kolei łuk usytuowany w odległości jednej trzeciej od brzegu siecznego będzie powodował przechylanie zębów siecznych.

Zależnie od wskazań leczniczych można stosować łuk wargowy górny, łuk wargowy dolny lub też obydwa jednocześnie. Łuk wargowy może spełniać funkcję aktywną lub pasywną. Łuk aktywny kontaktuje z powierzchniami wargowymi zębów przednich na różnych ich wysokościach, powodując tym samym zaplanowane ic...