Zastosowanie elektromiografii w różnych dziedzinach stomatologii – przegląd piśmiennictwa

EMG w leczeniu pacjentów protetycznych

Elektromiografię wykorzystano także u pacjentów implantoprotetycznych z różnymi systemami elementów precyzyjnych stosowanych w protezach OVD. Uçankale i wsp. (10) stwierdzili, że maksymalna siła zgryzu u pacjentów rehabilitowanych protezą całkowitą dolną wspartą na implantach jest o 60-200% razy większa niż w przypadku protez konwencjonalnych. W badaniu udział wzięło dwudziestu pięciu pacjentów bezzębnych oraz dziesięciu z bezzębną żuchwą w wieku od 60 do 75 lat. W pierwszej grupie (15 pacjentów) zastosowano dwa implanty w żuchwie z zaczepami kulowymi i konwencjonalną protezę całkowitą górną. W drugiej grupie (10 pacjentów) zastosowano dwa implanty w żuchwie z zaczepami kulowymi oraz konwencjonalną protezę częściową górną. W trzeciej grupie (10 pacjentów) zastosowano 4 implanty z zespoleniem kładkowym oraz konwencjonalną protezę całkowitą górną. Po 3 miesiącach oceniano skuteczność żucia, wykorzystując gumę do żucia oraz orzeszki ziemne. Aktywność mięśni była mierzona podczas zaciskania zębów z pokarmem lub bez. Badania wykazały istotny wzrost efektywności żucia i aktywności mięśni podczas użytkowania protez opartych na wszczepach, w porównaniu z konwencjonalnym. Średni czas żucia był zmniejszony we wszystkich grupach po zastosowaniu protez overdenture. Był to czas podobny dla wszystkich grup. Aktywność mięśni żwaczy znacznie się zwiększyła po zastosowaniu protez overdenture. Dla wszystkich grup obserwowano znaczny wzrost po 3 miesiącach użytkowania. Nie odnotowano istotnych różnic między typami overdenture w przypadku oceny maksymalnej siły zgryzu (10). W innych badaniach również poruszono problem efektywności żucia i aktywności mięśni. Elsyad i wsp. (11) porównywali trzy warianty rekonstrukcji protetycznych z wykorzystaniem protez overdenture. Zastosowano rozwiązanie z wykorzystaniem zaczepó...