Emdogain – przegląd piśmiennictwa

Według dr. Stuarta Frouma po roku od zastosowania Emdogain w celu zmniejszenia głębokości kieszonek otrzymano zmniejszenie o 4,94 mm i wypełnienie defektu kostnego o 74% (3).

Emdogain został wykorzystany w badaniu przeprowadzonym przez B. Krasteva do leczenia pionowych ubytków kości. Zabiegowi poddano 59 defektów kostnych o głębokości powyżej 3 mm, PD > 5 mm i występowaniu krwawienia przy sondowaniu. Po roku od zabiegu poziom przyczepu łącznotkankowego CAL zmalał o 1,39 mm, a głębokość kieszonek przyzębnych zmniejszyła się o 2,39 mm (4).

W badaniu przeprowadzanym przez Kaczmarczak-Stachowską i wsp. dotyczącym leczenia chirurgicznego furkacji II stopnia w zębach trzonowych żuchwy zaobserwowano odbudowę kości wyrostka zębodołowego po 6 miesiącach po zastosowaniu preparatu Emdogain. Po 30 miesiącach od zakończenia leczenia poziom kości wzrósł o 3 mm. Po roku od wykonania zabiegu głębokość kieszonki oraz utrata przyczepu nabłonkowego zmalały o 50%, natomiast po 2 latach – o 60%. (5)

Badanie przeprowadzone przez A. Kurhańską-Flisykowską i wsp. polegało na wykonaniu zabiegów płatowych z wykorzystaniem preparatu Emdogain oraz bez niego. Uczestniczyło w nim 28 osób. Obserwowano parametry biochemiczne we krwi, a także badano ślinę pacjentów. W zabiegu z Emdogain PD zmniejszyło się z 3,91 mm do 1,27 mm, a CAL – z 3,2 mm do 2,4 mm. W grupie kontrolnej bez Emdogain PD zmalało z 3,83 mm do 1,33 mm, a CAL – z 2,7 mm do 2,2 mm. Świadczy to o uzyskaniu lepszych wyników z użyciem preparatu EMD (7).

Doświadczenie przeprowadzone przez E. Iwanicką-Grzegorek i wsp. wykonane z udziałem ośmiu osób w wieku 29-63 lat z zaawansowaną chorobą przyzębia polegało na pomiarze kieszonek przy 6 powierzchniach każdego zęba za pomocą sondy Florida Probe. Zmier...