Giomery i ormocery, czyli alternatywa dla klasycznych materiałów kompozytowych

Wpływ zabiegów stomatologicznych i substancji obecnych w jamie ustnej na strukturę giomerów

Do wad materiałów giomerowych możemy zaliczyć ich wrażliwość na kontakt z preparatami stosowanymi do zabiegów fluoryzacji kontaktowej, środkami hemostatycznymi czy chlorheksydyną. Kontakt z tymi preparatami może skutkować obniżeniem siły wiązania materiału do ścian ubytku, a w konsekwencji zwiększeniem ryzyka powstania mikroprzecieku brzeżnego (1).

Wpływ środków wybielających na powierzchnię i właściwości różnych rodzajów wypełnień był przedmiotem wielu badań. Część badaczy jest zdania, że stosowanie środków wybielających ma wpływ na wzrost porowatości materiałów kompozytowych i wpływ ten jest wprost proporcjonalny do stężenia preparatu (7). Wattanapayungkul i Yap badali wpływ stosowanych w gabinetach środków wybielających zawierających silne substancje utleniające na stan powierzchni wypełnień. Porównali działanie 35% nadtlenku karbamidu i 35% nadtlenku wodoru na materiały: Spectrum TPH (materiał kompozytowy), Dyract AP (kompomer), Reactmer (giomer) oraz Fuji II LC (światłoutwardzalny glassjonomer modyfikowany żywicą). Grupę kontrolną stanowiły próbki tych samych materiałów niepoddawane działaniu środków wybielających. W ich badaniach, w odniesieniu do wszystkich badanych grup materiałów, nie zauważono znaczącej różnicy w chropowatości powierzchni między grupą kontrolną a badawczą. Wystąpiły one natomiast między poszczególnymi grupami materiałów: kompozyt okazał się mieć po wybielaniu znacząco gładszą powierzchnię w porównaniu do pozostałych materiałów. Pomiędzy nimi nie stwierdzono natomiast rozbieżności statystycznie istotnych, jeśli chodzi o stopień szorstkości powierzchni. W przypadku giomerów zmiana koloru wypełnienia po zabiegu wybielania jest najczęściej akceptowalna, w przeciwieństwie do kompozytów, gdzie c...