Gruźlica – nadal aktualny problem

Niestety większość pacjentów podczas wizyty w gabinecie stomatologicznym nie mówi o tym, że jest zakażona lub chora na chorobę zakaźną. Dlatego też zawsze każdego pacjenta należy traktować jako potencjalne źródło zakażenia. Oczywiście zawsze przed wykonaniem usługi stomatologicznej można przeprowadzić krótki wywiad w kierunku obecności zakażeń lub zachorowań na chorobę zakaźną, ale trzeba pamiętać, że pacjent może nie być świadomy choroby bądź zakażenia lub może informacje te zataić.

Czasami konsekwencją ekspozycji zawodowej bywa zachorowanie na gruźlicę. W latach 2007–2012 odnotowano 46 przypadków chorób zawodowych pod postacią gruźlicy, z czego 26 chorób odnotowano u pielęgniarek, 2 u lekarzy stomatologów, 2 u lekarzy innych specjalności i 1 u technika dentystycznego. Najwięcej, aż 14, zachorowań na gruźlicę jako chorobę zawodową odnotowano w 2008 roku.

Tylko wczesna diagnostyka i leczenie osób podejrzanych o zachorowanie na gruźlicę oraz osób będących w grupach zwiększonego ryzyka zachorowania na gruźlicę, również w oparciu o Wojewódzkie Programy Walki z Gruźlicą i stosowanie środków ochrony osobistej przez osoby pracujące w narażeniu na zakażenie prątkiem gruźlicy, mogą poprawić niekorzystne statystyki dotyczące sytuacji epidemicznej. Oczywiście nie można zapominać o nieswoistej profilaktyce gruźlicy polegającej na prowadzeniu zdrowego stylu życia: prawidłowym odżywianiu, dbaniu o ogólną kondycję organizmu, odpowiedniej ilości snu i wypoczynku, unikaniu nałogów oraz higienie osobistej i higienie otoczenia. Niekwestionowaną rolę w profilaktyce gruźlicy odgrywa promowanie „kultury” kaszlu i odkrztuszania.

Pamiętajmy, jeden człowiek chory prątkujący może w ciągu roku zakazić od 10 do 15 osób. Pacjenta, który wykazuje cechy jakiegokolwiek czynnego zakażenia (np. kaszlącego, z temp...