Hybrydowe aparaty do ekspansji szczęki – przegląd piśmiennictwa

Do chirurgicznych metod ekspansji szczęki należą segmentowa osteotomia oraz rozszerzenie szczęki z wykorzystaniem dystraktora podniebiennego (TPD). Osteotomia pozwala na korektę wymiarów szczęki we wszystkich płaszczyznach podczas jednego zabiegu. W piśmiennictwie wyróżnia się: częściową osteotomię kości szczęki polegającą na zwolnieniu miejsc wzmocnień szczęki, pełną osteotomię z przecięciem w linii pośrodkowej, z wyizolowaniem lub bez przegrody nosowej, oraz pełną osteotomię szczęk typu Le Fort I [1]. Technika z wykorzystaniem dystraktora podniebiennego TPD została wprowadzona przez Mommaertsa jako technika chirurgicznie wspomaganego rozszerzenia szczęki pacjentów dorosłych [14]. Podczas zabiegu w znieczuleniu ogólnym przeprowadza się częściową osteotomię szczęki z rozerwaniem szwu podniebiennego i wprowadza się dystraktor podniebienny prostopadle do szwu pośrodkowego. Metoda ta pozwala na skrócenie czasu leczenia, ze względu na możliwość założenia aparatu stałego przy obecności dystraktora podniebiennego [15].

W ostatnich latach pojawiła się nowa niechirurgiczna metoda ekspansji podniebienia z zastosowaniem tymczasowego zakotwienia szkieletowego – MARPE (Microimplant Assisted Rapid Palatal Expander) jako alternatywa dla pacjentów z zaawansowanym stopniem skostnienia szwu podniebiennego. Metoda ta zakłada użycie miniimplantów ortodontycznych wprowadzonych blisko szwu podniebiennego pośrodkowego. Jest to innowacyjne rozwiązanie w stosunku do metod wykorzystujących zakotwienie zębowe z obciążeniem przyzębia, pozwalające uniknąć leczenia chirurgicznego [16].

Celem tej pracy było przeanalizowanie najnowszych doniesień dotyczących metody leczenia zwężeń szczęki z wykorzystaniem miniimplantów ortodontycznych – MARPE.

Dyskusja