Idiopatyczne szumy uszne – opis przypadku

Należy również zwrócić uwagę na wspólne unerwienie mięśnia napinacza błony bębenkowej, napinacza podniebienia miękkiego oraz mięśni żwaczowych. Wzmożone napięcie jednej grupy mięśni może generować nadmierne napięcie drugiej grupy mięśni. Wzrost napięcia mięśni żwaczy powoduje nadmierne obciążenie stawów skroniowo-żuchwowych oraz okolicznych tkanek (8). Dysfunkcja nerwowo-mięśniowa ze strony mięśni żucia może powodować zmiany w aparacie przewodzącym dźwięki w wyniku drażnienia mięśni usznych. Nieprawidłowa aktywność nerwu trójdzielnego może powodować skurcz naczyń zaopatrujących ślimak (9). Czynnik psychologiczny również nie jest bez znaczenia, ponieważ przewlekły stres jest jednym z czynników wywołujących parafunkcje zwarciowe, poprzez wzrost napięcia mięśni żwaczowych. Ponadto stres wzmaga odczuwanie szumów przez pacjenta (9).

Szumy uszne występują również w przebiegu różnych schorzeń, takich jak:

• choroba Meniere’a,
• choroby ucha wewnętrznego,
• choroby nowotworowe głowy i szyi (w przebiegu guzów trójkąta mostowo-móżdżkowego są szczególnie intensywne),
• jedne z objawów chorób ogólnoustrojowych:

−    cukrzyca,
−    nadciśnienie tętnicze,
−    zaburzenia gospodarki lipidowej,
−    choroby nerek, choroby wątroby oraz krwi,

• alergie.

Szumy uszne mogą być skutkiem działania leków ototoksycznych, a także przebytych urazów głowy. Ponadto ich występowanie można łączyć ze zmianami zwyrodnieniowymi szyjnego odcinka kręgosłupa (10, 11, 16).
Szumy trwające poniżej 5 minut uznaje się za fizjologiczne i są związane z wyrównywaniem ciśnienia między trąbką Eustachiusza a częścią no...