Implantoprotetyka z innej perspektywy – czy są powikłania, których można uniknąć?

Jeżeli założymy, że wszystko robimy na nieruchomym podłożu, a implanty, nie mając elastyczności więzadeł ozębnej, są w zasadzie „na sztywno” umocowane w kości (pomijam tu nieznaczną elastyczność samej kości), to praktycznie możemy uzyskać pasywność statyczną, wykonując prace zblokowane na implantach. Jedyna metoda to zamocowanie pracy bezpośrednio w ustach. W przypadku innych metod możemy mieć nadzieję, że wszystkie niedokładności rozmyją się w sprężystości materiałów – nawet tych nowych. Pełnoceramika rządzi się innymi prawami. Jaką elastyczność ma cyrkon? Opiszę tu moją metodę na uzyskanie pracy pasywnej statycznie. Jest to hybrydowe postępowanie – praca cementowano-przykręcana – łączące zalety i eliminujące wady. Odwrotnie niż w przypadku przykręcanych mostów, na które cementujemy korony. Tutaj zastosowałem opcję jednego łącznika z wewnętrznym połączeniem i przynajmniej jednego łącznika pośredniego zamieniającego wewnętrzne na zewnętrzne połączenie ze stożkiem odwróconym. Bezpośrednio w ustach mocuję pełnoceramiczny most z wklejonym do niego indeksowanym łącznikiem atlantis – w moście jest otwór na tytanową tulejkę, którą w odpowiedni sposób przygotowuje pracownia protetyczna. Po wkręceniu tulejki do łącznika pośredniego z pomocą śruby M 1.8 – w tym wypadku uniabutment EV – powinno zostać na tyle dużo luzu pomiędzy pracą a tulejką, że wszelkie niedokładności skanu (lub wycisku w klasycznym postępowaniu) zostaną „zgubione”. Później wklejam w ustach tulejkę do pracy (przy cerkonowym moście stosuję system łączący – signum cercon bond i cement total cem, przy metalowych konstrukcjach zastosowałbym prawdopodobnie sam cement). Konieczne jest dokręcenie śrub dynamometrem. Po stwardnieniu cementu odkręcam całość i oczyszczam stronę dośluzówkową. Później przykręcam ponownie. Gdzie tu elastyczność? Cement jest gwarantem elastyczności. Takie prace wykonuję również jako pełnołukowe – jednocześnie dzielę je tak, żeby liczba punk...